وسایل داخل رحمی (Intra - Uterine Devices - IUD)

جلوگيرى از باردارى توسط جاى‌گذارى يک جسم خارجى در رحم موضوع جديدى نيست. اين موضوع توسط عرب‌هاى خاورميانه شناخته شده بود. آنها براى جلوگيرى از باردارى شترهاى خود يک تکه سنگ کوچک را داخل هر يک از شاخ‌هاى رحم آنها قرار مى‌دادند. اولين وسيله‌اى که براى اين منظور استفاده شده در سال ۱۹۰۹ از روده کرم ابريشم ساخته شد. در سال ۱۹۲۹ وقتى يک متخصص زنان و زايمان آلمانى به‌ نام Grafenbergh يک IUD از جنس نقره را با موفقيت و با ميزان شکستى برابر ۶/۱ درصد در جلوگيرى از حاملگى به‌ کار برد، فصل جديدى در اين مورد گشوده شد. اما به ‌خاطر استفاده نابخردانه از اين وسيله، حلقه‌هاى نقره‌اى Grafenbergh با عدم استقبال عمومى روبرو شد. در سال ۱۹۳۴، وسيله جديدى توسط Ota در ژاپن گزارش شد. از ميان نسل‌هاى پيشين IUDهاى مدرن، حلقه Ota هنوز هم کاربُرد دارد. در سال ۱۹۵۹، Oppenheimer در اسرائيل و Ishihama در ژاپن توجه جدى به IUD را احياء کردند. ژاپنى‌ها اولين کسانى بودند که در ساخت IUD، پلاستيک را استفاده کردند که نهايتاً منجر به توليد IUD‌هاى مدرن شد. افزايش سريع جمعيت جهان بيدارى مجددى را در مورد پيش‌گيرى از باردارى توسط IUD پديد آورد. در سراسر دنيا حدود ۶۵ ميليون زن از يکى از انواع IUD استفاده مى‌کنند. ۵۰ ميليون نفر از اين تعداد در چين هستند.