تدوین فیزیکی

اگر هدف کارگردان ضبط پيوستهٔ تمام برنامه روى نوار باشد و هر گونه انتقال تصويرى را روى ميز ترکيب تصاوير در حين ضبط انجام دهد و سپس به‌همان صورت برنامه را تکثير کند، ديگر نيازى به تدوين نوار ويدئو نخواهد بود. اما از طرف ديگر، کيفيت اکثر برنامه‌ها را مى‌توان به کمک برداشت‌هاى مجدد يا تغييراتى که اشکالات را تصحيح مى‌کنند و جايگزينى مواد تصويرى نامناسب بهبود بخشيد. بنابر اين، اگر کارگردان مايل به ضبط مجدد تمامى برنامه نباشد، تدوين نوار ويدئو در مرحلهٔ پس توليد ضرورت مى‌يابد.

در سازمان‌هاى بزرگ‌تر تلويزيوني، تدوين نوار ويدئو توسط تدوين‌گر حرفه‌اى صورت مى‌گيرد. در اغلب اوقات، اين شخص با نوار ضبط‌ شده‌اى سر و کار دارد که خود در هنگام ضبط تا حدودى تدوين شده است.

وظيفهٔ اصلى اين تدوين‌گر معمولاً تدوين تداومى است؛ جدا کردن بخش‌هاى ناخواسته و ميا‌ن‌گذارى برداشت‌هاى ثانويه در برنامه، بازسازى ترتيب صحنه‌ها بر اساس سير داستانى برنامه، کوتاه کردن صحنه‌ها، ميان‌گذارى نماهاى برون برش در صحنه‌ها، جدا کردن نماهاى غيراخلاقى و غيره. بدين ترتيب وظايف تدوين‌گر ويدئو و تدوين‌گر فيلم متفاوت است. تدوين‌گر فيلم با بسيارى برداشت‌هاى جداگانه و خلاصه، نمونه‌هاى مختلف رويداد و مشکلات هميشگى تداوم صحنه روبرو است. با اين وجود، با پيدايش وسايل و امکانات پيچيده و حساس، تدوين‌گر ويدئو نيز مى‌تواند به همان صورتى که يک فيلم تدوين مى‌شود نوار ويدئو را تدوين کند.

تدوين فيزيکى

اگر چه برش فيزيکى نوار ويدئو و چسباندن دو تکه نوار به يکديگر امکان‌پذير است اما عمل مطلوبى نيست. در سيستم‌هاى ضبط چهارباندى تدوين فيزيکى و وقت‌گير نوار ويدئو در پخش برنامه اشکالى توليد نمى‌کند. اما در سيستم‌هاى ضبط مارپيچ، يک بريدگى اريب در نوار ويدئو چندين لبه را قطع مى‌کند و در بهترين وضعيت خود، نتيجه‌اى شبيه به عمل وايپ تصوير (روبش تصوير) ايجاد خواهد کرد. برش فيزيکى نوار ويدئو عمر نوار را کوتاه کرده و ممکن است هنگام پخش به کلگى ضبط دستگاه آسيب برساند.

چنين روشى بر صداى برنامه نيز تأثير مى‌گذارد و باعث جدائى صدا از تصوير مى‌شود. براى ايجاد برش‌هاى دقيق در صدا، لبهٔ صوتى نوار ويدئو را مى‌توان از آن جدا کرده و بعداً به نوار ويدئوى تدوين شده اضافه کرد. تدوين فيزيکى همواره به‌عنوان يک روش اضطرارى به‌کار مى‌رود.

تدوين الکترونيکى

تدوين الکترونيکى عبارت است از فرآيند ضبط مجدد. چنين تدوينى را مى‌توان در خلال تهيهٔ برنامه يا در مراحل پس توليد اجراء کرد.

- تدوين در خلال تهيهٔ برنامه : در اين روش هر گونه تغيير يا برداشت مجدد، در زمان ضبط برنامه صورت مى‌گيرد و مواد تصويرى نامناسب جايگزين مى‌شوند. نتيجهٔ عمل، همان نوار اصلى و اوليهٔ برنامه خواهد بود که براى پخش آماده است.

- تدوين در مرحلهٔ پس توليد : در اين روش همهٔ مواد تصويرى و صوتى به ترتيب دلخواه ضبط شده و فصول مورد نظر و ناخواسته روى نوار ويدئو قرار مى‌گيرند. بعداً، در مرحلهٔ تدوين، بخش‌هاى مورد نياز انتخاب شده و به‌وسيلهٔ انتقالات تصويرى مناسب به‌دنبال يکديگر قرار مى‌گيرند (نوار اصلي، با يک دستگاه پخش و دستگاه ديگرى به دلخواه تدوين‌گر ضبط مى‌شود). پيچيدگى اين فرآيند به طور قابل ملاحظه‌ به سادگى و ايجاز تجهيزات و وسايل در دسترس بستگى دارد. تدوين گسترده در مرحلهٔ پس توليد وقت‌گير بوده و به‌ وسيله و مهارت‌هاى کافى نياز دارد؛ بنابر اين معمولاً و در صورت امکان، اکثر انتقالات تصويرى در خلال ضبط برنامه و به‌کمک ميز ترکيب تصاوير انجام مى‌شود.

يکى از معايب تدوين به کمک ضبط مجدد اين است که برنامهٔ حاصله از کيفيت تصويرى نازل‌ترى نسبت به نوار اصلى برخوردار است؛ زيرا در هر مرحله از تکثير يک نوار اختلالاتى در آن به‌وجود مى‌آيد. اکثر سازمان‌هاى تلويزيونى سعى مى‌کنند از تکثير يک نوار ويدئوى در حين تدوين، بيش از ۳ مرتبه خوددارى کنند. (روش‌هاى تجربى ضبط ديجيتال ويدئو اميدوارى بسيارى را در آينده به خود جلب کرده است، زيرا اين روش‌ها توانسته‌اند نمونهٔ ۱۲۸ از يک نوار را چنان ضبط کنند که از لحاظ کيفى با نوار اصلى کاملاً شبيه باشد.)

ضبط يک برنامه از اندازهٔ بزرگ‌تر نوار ويدئو (۲ اينچي) بر روى اندازهٔ کوچک‌تر (۲/۱ اينچ) موجب کاهش کيفيت تصويرى برنامه مى‌شود؛ در حالى که عکس اين عمل يعنى ضبط برنامه از اندازهٔ کوچک نوار بر روى نوار با اندازهٔ بزرگ‌تر، لزوماً چنين نيست.

اشکال مشابهى به هنگام تکثير فيلم به‌وجود مى‌آيد، به‌طورى که نمونهٔ چاپ‌شده از يک فيلم که خود نمونهٔ فيلم ديگرى است داراى اختلالاتى در رنگ، دانه‌اى شدن و فقدان وضوح تصوير خواهد بود و اين اشکالات را نمى‌توان اصلاح کرد. اين حالت به‌ويژه هنگامى آشکار مى‌شود که يک نمونه از فيلم‌هاى آرشيوى براى استفاده در برنامه چاپ مى‌کنند.