محیط‌های انسانی و صنعت توریسم

براى آشنائى به اشکال توريسم در محيط‌هاى انساني، دانستن چگونگى استقرار و معيشت جوامع انسانى لازم است. جاذبه‌هاى توريستى و فعاليت‌هاى ناشى از آن نه تنها از عوامل و پديده‌هاى طبيعى ناشى مى‌گردد. بلکه از حوزه‌هاى فعاليتى انسان در محيط‌ نيز تأثير مى‌پذيرد. هر يک از جوامع شهرنشين، روستانشين و کوچ‌نشين داراى چشم‌اندازهاى زيستى خاص خود هستند و به معيشت‌هائى متکى هستند که طبيعت در اختيار آنها قرار داده و يا در شکل‌گيرى آن نقش به‌سزائى داشته است.

بنابراين فعاليت‌هاى مختلف انسان در هر يک از مراکز معيشتى شهري، روستائى و يا عشايرى چشم‌اندازهاى جغرافيائى متفاوتى را به‌وجود مى‌آورند که هر کدام از جايگاه ويژه‌اى برخوردار بوده که علاوه بر ايفاء نقش خود، بعضاً داراى جاذبه‌هاى توريستى نيز مى‌باشند. ايفاء نقش توريستى در اين‌گونه محيط‌هاى انسانى آنها را به‌صورت کانون‌هاى جلب توريست درآورده و در رابطه با ميزان جاذبه‌اى که دارند، اهميت مى‌يابند. اين‌گونه مراکز انسانى مى‌توانند با مجهز کردن خود به خدمات رفاهى و پذيرائى براى توريست‌ها، فعاليت‌هاى خود را در اين زمينه توسعه بخشند.