با پخش آثار صوتى يا موسيقى از طريق بلندگوهاى استوديو، بازيگران مىتوانند حرکات و اجراء خود را هماهنگ کنند. با اين وجود، صداى پخش شده در استوديو توسط آکوستيک استوديو رنگآميزى شده و چنانچه مجدداً از طريق ميکروفنهاى استوديو ضبط شوند کيفيتى گنگ خواهند يافت.
لبزنى و پسهمگاهى صدا
حالت لبزنى خوانندگان بدون ايجاد صدا، روش آشنائى در ضبط برنامههاى موسيقى شده است. اين روش در مواقعى که صدابردارى در استوديو به عللى امکانپذير نيست بسيار مفيد است. از طرف ديگر، همواره نمىتوان ارکستر کامل را به استوديو آورد تا خواننده بتواند آهنگ خود را بخواند. در روش لبزني، خواننده يا مجرى مجبور است حرکات دهان را با صدا هماهنگ کند.
روش پسهمگاهى صدا يا صداگذارى در فيلم کاربرد بيشترى دارد. اما همگاهى گفتار و حرکت لبها در مدت زمان طولانى حفظ نمىشود. همگاهى صحيح صدا و تصوير به تمرينهاى فراوان نياز دارد و بهتر است از اين روش در تلويزيون استفاده نشود.