برنامه‌سازی تلویزیونی

برنامه‌سازى تلويزيونى بر خلاف ذهنيت شايع، مثل فيلم‌سازي، يک کار خلاقه و هنرى است. ما ويژگى‌هاى هنرى تلويزيون به واسطه کيفيت تصوير، نوع ارتباط با مخاطب، توليد انبوه برنامه‌ها و شرايط تماشاى آن همواره از سوى دست‌اندرکاران حرفه‌اى صنعت تصوير ناديده گرفته شده است. از طرف ديگر، برنامه‌سازى تلويزيوني، به‌ويژه انواع استوديوئى آن، نيازمند ابزار و لوازمى است که به ظاهر بسيار پيچيده مى‌نمايد. اما در حقيقت، چنين نيست. کارگردان تلويزيونى که مسؤوليت هنرى يک برنامه را به‌عهده دارد، با انتخاب زواياى مختلف دوربين و انواع ترکيب‌بندى‌هاى تصوير بايد براى به تصويرکشيدن برنامه با اين ابزار و تجهيزات کار کند. اين نوع کار خلاقه با دوربين يا دوربين‌هاى ويديوئي، نيازمند هماهنگى و به‌کارگيرى مجموعه‌اى از امکانات و تخصص‌ها مثل مسؤولين فنى استوديو، صدابردار تا طراحان صحنه و متصديان و مسائل صحنه است.

برنامه‌سازى تلويزيونى يک ويژگى ديگر نيز دارد و آن شيوه‌هاى مختلف ساخت انواع برنامه‌ها است. برنامه‌هاى تلويزيونى نيز مانند سينما از انواع (ژانرها) متنوعى برخوردارند گرچه اصول و فنون برنامه‌سازى در تلويزيون از قواعد پايه و بنيادى يکسان و تغيير ناپذيرى بهره مى‌گيرند. امروزه آموزش اين فنون و اصول، آشنائى با زبان بيانى رسانه تلويزيون و استفاده از ابزارهاى مورد نياز ساخت برنامه‌هاى تلويزيونى بسيار فراگير شده است. ويدئو به‌عنوان ابزار ساخت برنامه‌هاى تلويزيونى به آستانه رقابت با کيفيت تصوير فيلم نزديک شده است. فاصله هنرى فيلم و ويدئو نيز هر روز کاهش مى‌يابد و در موارد متعدد، فيلم‌ها با دوربين‌هاى ويدئوئى ساخته مى‌شوند.