ویژگی و اعمال

ويژگى و اعمال

کروم فلزى است که به اشکال آلى و غيرآلى موجود است. بدن افراد بزرگسال داراى حدود ۵ ميلى‌گرم کروم مى‌باشد که بيشترين غلظت آن در عضله، چربى و پوست وجود دارد. در مورد نقش آن در حيوانات نسبت به انسان اطلاعات بيشترى در دست است. کروم جزئى از عامل تحمل گلوکز (GTF) است که حاوى اسيدهاى آمينه و اسيد نيکوتينيک نيز مى‌باشد. GTF در برداشت کافى انسولين توسط ديوارهٔ سلول شرکت دارد. بنابراين کروم براى متابوليسم مطلوب گلوکز لازم است. شرکت در سنتز اسيدهاى چرب، کلسترول و RNA از اعمال ديگر کروم مى‌باشد.

فرآيندهاى متابوليکى

کروم از روده کوچک به‌ويژه ژژونوم جذب مى‌شود. فرم آلى آن بهتر جذب مى‌گردد. در حدود ۵/۰ درصد کروم غذائى جذب شده، در خون توسط ترانسفرين و احتمالاً آلبومين، گلوبولين‌ها و ليپوپروتئين‌ها انتقال مى‌يابد. محل خاصى براى ذخيره آن وجود ندارد و از طريق کليه‌ها دفع مى‌شود.

ميزان مورد نياز

در مورد نياز به کروم اطلاعات محدودى موجود است. هيئت غذا و تغذيه، توصيه دريافت کروم را به‌صورت دريافت بى‌خطر و کافى روزانه (ESADDI) بيان کرده است.

منابع

مقدار کُرُم موجود در مواد غذائى و فراهم‌زيستى آن تحت مطالعه است. اطلاعات موجود حاکى از آن است که کُرُم به‌خصوص در دانه‌هاى کامل و گوشت وجود دارد (تصفيه غلات سبب جدا شدن کُرُم از دانه مى‌گردد). مخمر، پنير، قارچ خوراکى و آلو ديگر منابع هستند. روش تهيه غذا در منزل يا صنايع مى‌تواند عامل مهمى براى دريافت باشد، براى مثال ظروف استيل حاوى کُرُم مى‌باشند. اگر مواد غذائى اسيدى در اين ظروف حرارت داده شوند، مقدارى از کُرُم ظرف وارد غذا مى‌شود.

تعادل در بدن

روش‌هاى مطالعه تعادل کروم در انسان محدود است. حالات کمبود يا عدم‌کفايت کُرُم غيرمعمول است، زيرا کروم پراکندگى وسيعى در محيط دارد. افرادى که غذاهاى معدود و بيسار تصفيه شده مصرف مى‌کنند، افرادى که مدت طولانى به سوء‌جذب مبتلا باشند و کسانى که تغذيه وريدى مى‌شوند در معرض خطر قرار دارند. دريافت زياد کروم براى کسانى که مقاوم به انسولين هستند، سودمند است. کروم نمى‌تواند جايگزين انسولين درمانى در بيماران مبتلا به ديابت مليتوس وابسته به انسولين (IDDM) شود.

دريافت زياد کُرُم غذائى يا حتى مکمل منجر به افزايش مقادير آن در بدن نمى‌شود، زيرا جذب کُرُم بسيار اندک است. شکل شيميائى کُرُم موجود در غذا و مکمل سمى به‌نظر نمى‌رسد.