گوگرد در سه اسيد آمينه متيونين، سيستين و سيستئين وجود دارد. بنابراين تمام پروتئينهاى بدن حاوى گوگرد مىباشند. بافت پيوندي، پوست، مو و ناخنها غنى از گوگرد هستند. همچنين تيامين، بيوتين و کوانزيم A در مولکول خود اين عنصر را دارند.
اعمال
گوگرد بهعنوان بخشى از پروتئين در ساختمان سلول نقش دارد. يکى از الکتروليتهاى داخل سلولى است و بنابراين تعادل اسيد - باز را حفظ مىکند.
فرآيندهاى متابوليکى
گوگرد بهصورت جزئى از اسيدهاى آمينه يا يون جذب مىشود. با مدفوع و ادرار دفع مىگردد.
ميزان مورد نياز
در حال حاضر هيچ مقدار توصيه شده دريافتى براى گوگرد وجود ندارد.
منابع
رژيمهاى غذائى داراى پروتئين کافي، مقادير زيادى گوگرد دارند.
کمبود (عدم دريافت کافي) و مسموميت (دريافت بيش از اندازه)
کمبود يا مسموميت ناشى از گوگرد در انسان سالم ديده نشده است. فقدان ارثى (نادر) يک آنزيم حاوى گوگرد منجر به نوعى عقبماندگى ذهنى مىشود.
سولفيت نگهدارندهٔ حاوى گوگرد است که براى جلوگيرى از تغيير رنگ و فساد به مواد غذائى اضافه مىشود. در سال ۱۹۸۶، FDA آن را از فهرست GRAS حذف کرد. اگر چه مکانيسم واقعى روشن نشده است، اما بعضى افراد مبتلاء به آسم با مصرف سولفيت دچار مشکلات شديد تنفسى شدند و در برخى ديگر واکنشهاى آسمى کشنده پديد آمد. سولفيت بهعنوان نگهدارنده به داروها اضافه مىشد. در حال حاضل برچسبهاى غذائى و داروئى بايد وجود سولفيت در ماده را مشخص کنند.