|
|
|
| بهداشت استخرهاى شنا و شناگاه‌ها
|
|
| مسئلهٔ بسيار مهم در کليهٔ استخرها درجهٔ پاکى آب و تجهيزاتى است که از نقطه‌نظر بهداشت بايد کليهٔ استخرهاى شنا به آن مجهز باشند. لذا به‌منظور جلوگيرى از بيمارى‌ها بايد به معيارهاى بهداشتى که براى استخرهاى شنا تعيين گرديده توجه داشت. اين معيارها برحسب درجهٔ اهميت عبارتند از:
|
|
| ۱. صافى و شفافيت آب استخر: در تمام مدتى که از استخر استفاده مى‌شود آب آن بايد صاف و زلال باشد.
|
|
| ۲. درجهٔ حرارت آب استخر نبايد از ۲۵ درجهٔ سانتيگراد بيشتر باشد ضمناً اختلاف درجه حرارت هواى اطراف استخر نبايد بيش از ۴ درجه سانتى‌گراد گرمتر يا ۲ درجهٔ سانتى‌گراد سردتر از آب استخر باشد.
|
|
| ۳. کلر زياد و باقى‌مانده در آب استخر بستگى زيادى به آب استخر دارد و بايد بين ۶/۰ تا ۱ ميلى‌گرم در ليتر باشد.
|
|
| ۴. در آزمايش با کتريولوژيک آب استخر، تعداد کلى‌فورم‌ها (Coliform) (کلى‌فورم‌ها تعدادى باکترى گرم منفى روده‌اى هستند) نبايد از حد معينى تجاوز کند.
|
|
| ۵. آب استخر بايد هر ۶ تا ۸ روز يک‌بار تعويض گردد به استثناء استخرهاى مجهز به دستگاه تصفيه که آب آنها مرتب در حال گردش و تصفيه است.
|
|
| از آنجائى که بيمارى‌هاى مختلف پوستي، انگلي، واگيردار روده‌اي، عفونت‌هاى چشم و عفونت‌هاى گوش و حلق و بينى و بيمارى‌هاى قارچى زنان از طريق آب آلودهٔ استخرها اشاعه مى‌يابد، رعايت نکات زير در استخرها مى‌توانند در کنترل و جلوگيرى از انتشار اين بيمارى‌ها مؤثر باشد.
|
|
| ۱. تصفيهٔ آب استخر و ضدعفونى کردن مرتب آن.
|
|
| ۲. رعايت درجهٔ حرارت مناسب براى آب استخر و محيط اطراف آن.
|
|
| ۳. تهيهٔ حوضچهٔ کوچک و کم عمقى براى ضدعفونى کردن پاهاى شناگران قبل از ورود به استخر.
|
|
| ۴. استفاده از مايو، کلاه شنا، حوله و دمپائى مجزا براى هر فرد و ممانعت از استفادهٔ مشترک وسايل مزبور.
|
|
| ۵. استحمام و شستشوى بدن قبل و بعد از خروج از استخر.
|
|
| ۶. ممانعت از ورود افراد مشکوک به بيمارى‌ها به استخر.
|
|
| ۷. خوددارى از پذيرفتن مراجعان بيش از ظرفيت استخر.
|
|
| ۸. ضدعفونى و نظافت کامل و دائم محوطهٔ استخر، دوش‌ها و محل‌هاى لباس‌کني.
|
|
| وجود تأسيسات جنبى در استخرهاى شنا به‌خصوص از نظر آب آشاميدني، دفع فاضلاب، رختکن‌ها، توالت و دو از اهميت بسيارى برخوردار است.
|
|
| توالت‌ها و دوش‌ها بايد قبل از ورود به محوطهٔ استخر، احداث و به‌ازاء هر ۴۰ نفر شناگر يک دستگاه توالت و يک دستگاه دوش در نظر گرفته شود. نحوهٔ استقرار توالت‌ها و دوش‌ها بايد به ترتيبى باشد که شناگر پس از خروج از رختکن ابتدا از توالت و سپس از دوش استفاده نمايد.
|
|
| براى جلوگيرى از بروز حوادث احتمالى و پيش‌بينى‌هى ايمنى بايد در کليهٔ محل‌هاى شنا براى هر ۷۰ نفر شناگر يک ناجى غريق ماهر حاضر باشد. وسايل نجات غريق شامل حلقه‌هاى لاستيکي، چوب سرکج عصا مانند، يک يا چند تختهٔ مخصوص به عرض ۳۰ و طول ۹۰ سانتى‌متر با قطر مناسب، تخت يا برنکار، پتو و جعبهٔ کمک‌هاى اوليه و کپسول اکسيژن بايد در اختيار باشد.
|
|
| بهداشت زمين‌ها و سالن‌هاى ورزشى
|
|
| بايد ۲۵ متر طول و ۱۵ متر عرض و ۶ متر ارتفاع داشته باشد. پنجره، وسايل تهويه و نور کافى بايد وجود داشته باشد. در اين سالن‌ها بايد قفسه براى لباس موجود بوده تا از آلودگى‌هاى لباس معمولى جلوگيرى نمايد. بهتر است دوش آب سرد و گرم جهت شستشوى ورزشکاران پس از انجام عمليات ورزشى و عرق کردن، در سالن موجود باشد. وجود توالت بهداشتى بسيار ضرورى و لازم است. خصوصاً بعد از اجراء عمليات ورزشى براى دفع سموم بدن که توسط ادرار خارج مى‌شود ورزشکاران نياز به ادرار و اجابت مزاج دارند. لازم است دقت کامل در مورد نظافت و ضدعفونى توالت به‌عمل آيد.
|
|
|
|
| پوشاک ورزشى بايد حتى‌الامکان از جنس پارچه‌هاى نخى انتخاب شود تا به تبخير عرق کمک نمايد. لازم است پس از هر بار انجام عمليات ورزشى لباس‌ها شسته و بدن تميز گردد. از پوشيدن لباس‌هاى قبلاً پوشيده شد و تنگ بايد خوددارى شود.
|
|
| کفش بايد راحت بوده بهتر است تا مچ پاى ورزشکار را بپوشاند و کف کفش در زير قسمت پاشنهٔ پا کمى ضخيم‌تر از نوک کفش باشد. بايد مراقبت کرد که پاشنهٔ کفش دچار سائيدگى نشود تا پاى ورزشکار دچار گردش به خارج نگردد.
|
