مناطق رویشی مراتع

شرايط اقليمى گوناگون و انواع خاک‌هاى متفاوت کشور ايران سبب شده است که جوامع گياهى متفاوت در نقاط مختلف آن به‌وجود آيد که با توجه به‌وضعيت اکولوژيک توانسته‌اند در هر منطقه به حالت تعادل و پايدارى برسند.

منطقهٔ بلوچى

اين منطقه بارندگى کمتر از ۲۰۰ ميلى‌متر دارد ولى از نظر پوشش گياهى و تنوع رُستنى‌ها داراى وضع خوبى است. اين منطقه علاوه بر درختان و درختچه‌هاى ويژهٔ خود داراى گياهانى است از تيرهٔ گندميان از جمله علف‌هاى چندسالهٔ مناطق گرمسيرى مانند ارزن، کرکرو، خورنال، نوعى نيشکر و غيره ... و گياهانى از تيرهٔ بقولات که اغلب چندساله و به‌صورت درختچه هستند. از گياهان اين تيره برگ هندى و نيل را مى‌توان نام برد.

از نظر ميزان بارندگي، نواحى جلگهٔ جنوب خراسان، تربت حيدريه، تربت جام و مرز افغانستان را با بارندگى حدود ۳۰۰ ميليى‌متر و نواحى کوير لوت، کوير نمک، قم، کرمان، سيستان، زابل و زاهدان را با کمتر از ۱۰۰ ميلى‌متر بارندگى مى‌توان جزء منطقهٔ بلوچستان به‌ حساب آورد.