ضربه با دست از کنار بدن (۲)

دومين تغيير مؤثر، استفاده از چرخش تنه است. کودکان ابتدا کل تنه را يک‌جا مى‌چرخانند. در مراحل پيشرفته‌‌تر چرخش قسمت‌هاى مختلف تنه (لگن و سپس ستون فقرات) را مانند مراتب رشدى پرتاب از يکديگر متمايز مى‌کنند. در تصوير زير ضربه‌زننده ماهر را که از چنين الگويى در چرخش تنه استفاده مى‌کنند، مشاهده مى‌کنيد.

ضربه‌زننده‌ها به‌طور تدريجى را که دست در آن تاب مى‌خورد تغيير مى‌دهند. ضربه‌ها که ابتدا در يک سطح عمودى انجام مى‌گرفت در تصوير اول به يک سطح مايل و بالاخره به سک سطح افقى در تصوير بعدى تغيير وضعيت مى‌دهد. به اين ترتيب، آنها سرانجام با نگه داشتن آرنج‌ها دورتر از بدن و باز کردن آنها در لحظه‌اى قبل از تماس با توپ، حرت تاب دادن دست را با اهرم بلندترى انجام مى‌دهند. يک ضربه‌زنندهٔ مبتدى اغلب وسيله‌اى را که با آن به توپ ضربه مى‌زند مانند چماق، محکم در مشت خود نگه مى‌دارد. با اين شکل گرفتن، ضربه‌زننده تمايل دارد هنگام ضربه زدن مفصل آرنج را به جلو و کف دست را رو به بالا خم کند که موجب زدن توپ از پائين مى‌گردد. اگرچه کودکان در استفاده از هر نوع وسيله‌اى براى زدن ضربه با دست، مشت خود را محکم نگه مى‌دارند، ولى اين عمل با وسايل بزرگ و سنگين تشديد مى‌شود. معلمان با دادن وسيلهٔ مناسب (از نظر اندازه و وزن) به کودکان مى‌توانند استفادهٔ صحيح از مچ را در آنها تقويت کنند (رابرتن و هالورسون، ۱۹۸۴).

مشاهدهٔ الگوهاى ضربه با دست از کنار بدن. همان‌طور که در بسيارى از مهارت‌ها ديديم، مطالعهٔ عمل پرتاب دست از زواياى مختلف، اطلاعات بيشترى را در اختيار ما قرار مى‌دهد. مى‌توان جهت گام‌هاى ضربه‌زننده، همچنين تاب دادن دست و باز شدن آن را با توجه به وضعيت پرتاب‌کنندهٔ توپ مشاهده کرد. برداشتن گام، چرخش تنه، و دامنهٔ حرکت تاب خوردن دست را از پهلو مى‌توان مورد بررسى و توجه او قرار داد.