موقعى که نوزادان بيدار و هوشيار هستند، سر، دستها و پاهاى خود را حرکت مىدهند. اين حرکات غيرارادى هستند و هيچگونه هدفى ندارند؛ ممکن است سازماننيافته ظاهر شوند ولى در واقع هماهنگ هستند. اين حرکات عبارتند از: لگدزدن در حالت خوابيده به پشت و حرکات همزمان بازو و دست.
حرکات همزمان بازو و دست
حرکات همزمان بازو و دست نوزاد نشاندهندهٔ باز شدن هماهنگ مفصلهاى آرنج، مچ دست و انگشتان است؛ يعنى اين که اين مفصلها بهطور مستقل و يکى بعد از ديگرى حرکت نمىکنند و همه با هم باز مىشوند. حرکات بازو مثل پا موزون و مکرر نيست (تلن، ۱۹۸۱؛ تلن: کلسو و فوگل، ۱۹۸۷). حرکات ناگهانى اوليهٔ بازو همانند حرکات دسترسى بزرگسالان نيست. چندين ماه طول خواهد کشيد تا نوزاد بتواند انگشتان دست خود را مستقل از بقيهٔ مفصلها باز کند و اشياء را مثل بزرگسالان بگيرد (تروارتان، ۱۹۸۴؛ وان هوفسن، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴).
دسترسى و لگدزدن نوزادان حرکاتى هماهنگ است. اين حرکات در پايان سال اول زندگى و پس از آن که کودک مىتواند بايستد، راه برود و غذاى خود را در دهان بگذارد تغيير زيادى مىکند.
در مباحث بعدى دربارهٔ نقش حرکات دست و بازو و لگدزدن با پا در زمينهٔ رشد حرکتى بحث و ارتباط آنها با مهارتهاى پيچيدهٔ ارادى بيان خواهد شد.