سازمان دادن

سازمان دادن مستلزم تعيين سطح مختلف مطالب از نظر معنى است، يعنى تعيين تز اصلي، نکات اصلي، جزئيات مطلب، و همچنين تشخيص رابطهٔٔ بين اين سطوح مختلف و اجزاء هر سطح. استفاده از سازمان دادن منتج به فهميدن بهتر مطالب و يادآورى سريع‌تر آنها مى‌شود، زيرا از طريق سازمان دادن يادگيرنده نکات اصلى و جزئيات را به‌عنوان اجزاى يک کل ياد مى‌گيرد، نه به‌صورت اطلاعات پراکنده.

تز و نکات اصلی

در يک کتاب، يا بخش يا فصلى از يک کتاب، تز اصلى بحث مؤلف، يک انديشهٔ کلى است که تمامى مطالب و نکات کتاب را در بر مى‌گيرد. تز اصلى منعکس‌کنندهٔ انديشه و مقصود اصلى نويسنده است. معمولاً شناسائى اين تز از طريق يادگيرى نکات اصلى بهتر ميسر مى‌شود. بيان صحيح تز اصلى يک کتاب يا يک بخش از يک کتاب مستلزم يک يا دو جمله است، نه يک کلمه که فقط نشان‌ دهندهٔ يک عنوان است.

نکات اصلى انديشه‌هاى مهم يا گروه‌هائى از معنى هستند که بر روى هم تز اصلى را تشکيل مى‌دهند.