سنجش نمو و بالیدگی

لازمهٔ سنجش نمو و باليدگى کودکان دانستن الگوهاى نمو طبيعى و آگاهى از شاخص‌هاى اندازه‌گيرى است. نمو طبيعى نه تنها شامل رشد و پيشرفت دستگاه‌ها در يک سن به‌خصوص است، بلکه شامل‌ تغييرهاى طبيعى نمو نيز مى‌شود؛ بنابراين معيارهاى تعيين‌کنندهٔ محدوده‌هاى نمو و رشد مى‌توانند چگونگى وضعيت نمو و رشد کودک موردنظر را مشخص کند تا بدانيم او به‌خوبى رشد کرده است يا خير.

آزمايش‌کننده بايد نقاط قوت و ضعف طريقه‌هاى مختلف اندازه‌گيرى نمو را به‌خوبى بداند. برخى از اندازه‌گيرى‌ها براى کودکان در يک سن مناسب است و در سنين ديگر نيست. بعضى بيشتر تحت تأثير عوامل ارثى و ژنتيکى هستند تا عوامل محيطى و بعضى ديگر بالعکس. با آگاهى از نقاط ضعف و قوت هريک از اندازه‌گيرى‌ها، آزمايش‌کننده مى‌تواند اطلاعات حاصل از اندازه‌گيرى را به‌طور مناسب به کار بندد و از آن به‌نحو مطلوب استفاده کند.

ممکن است فکر کنيد وقتى کسى بزرگ و بالغ شد ديگر دليلى براى اندازه‌گيرى قد و وزن و از اين قبيل وجود ندارد؛ اما بايد بدانيد بدن هرگز در وضعيت ايستايى قرار نخواهد گرفت. بعد از بلوغ، بدن تغييرات زيادى به‌ويژه از نظر وزن و ترکيب (مقدار چربي) پيدا مى‌کند.