کنترل سدیم

در طرح‌هاى آبيارى کنترل نمک از طريق دادن آب اضافى به خاک در هنگام آبيارى صورت مى‌گيرد. آب اضافى ممکن است شورى خاک را کنترل و تعديل نمايد ولى اثرات زيان‌آور سديم را ممکن است برطرف نکند، لذا مى‌بايست در هنگام آبيارى آنقدر آب اضافى به خاک داده شود تا هم شورى و هم سديم هر دو کنترل شوند.

کنترل سديم

وجود يون سديم در آب آبيارى يا خاک موجب مى‌شود که نفوذپذيرى خاک نسبت به آب مختل شود. اين اثر علاوه بر تأثيرى است که سديم مستقيماً بر بعضى گياهان داشته و ممکن است براى آنها سمّى باشد. غلظت سديم معمولاً بر حسب سديم قابل تبادل نسبت به ساير کاتيون‌هاى موجود در سيستم خاک-آب سنجيده مى‌شود. براى اين منظور از معيارهاى کمّى درصد سديم قابل تبادل يا نسبت جذب سديم استفاده مى‌شود.

کنترل شورى

شورشدن زمين‌هايى که قبلاً حاصل‌خيز بوده‌اند بستگى به شورى اوليه آب آبيارى و مقدار آبى دارد که مازاد بر تبخير-‌تعرق به زمين داده مى‌شود تا از منطقه توسعه ريشه‌ها عبور نموده و نمک‌هايى که به‌تدريج در لايه سطحى خاک تجمع مى‌يابند به اعماق پائين شسته شوند. آن بخش از آب آبيارى که به داخل خاک نفوذ کرده و از منطقه ريشه‌ها مى‌گذرد جزء آب‌شويى (Leaching Fraction) نام دارد.