روش واحدها

روش واحدها شامل يک رشته فعاليت‌هايى است که در اطراف يک دسته مفاهيم کلى دور مى‌زند و به منظور يک هدف کلى در نظر گرفته مى‌شود. کليه مطالب در قالب يک مسأله و مشکل طرح مى‌شود که اطلاعات و مهارت‌هاى گوناگونى از ابعاد مختلف براى حل آن بسيج مى‌گردند و هدف همه آنها مرکزى است که مسأله از آن ناشى ‌مى‌شود. حل هر مشکل به يک رشته اطلاعات در زمينه‌هاى مختلف نياز دارد که کليه آنها در يک قالب جمع مى‌شوند و در مجموع، برنامهٔ واحدى را تشکيل مى‌دهند؛ به عبارت ديگر، روش واحدها در نتيجهٔ توجه و تمرکز و فعاليت در زمينه يک سلسله مسائل پيوسته و استفاده از ارتباط آنها با مسائل ديگر - صرف‌نظر از تفکيک تصنعى و رسمى رشته‌ها - به وجود مى‌آيد. اين توجه گاهى به موضوع مورد مطالعه است؛ در اين صورت، آن را واحد موضوع مى‌گويند و ممکن است در آن چند مبحث يک رشته توأم و ترکيب شوند، مثل زندگى در دوران صفويه که جنبه‌هاى سياسي، اقتصادي، اجتماعى و فرهنگى آن با يکديگر ارتباط پيدا مى‌کنند؛ يا ممکن است بين دو يا چند رشته ارتباط مستقيم به وجود آيد، براى مثال، در موقع خريد اتومبيل به چه نکاتى بايد توجه داشت که در آن رشته‌هاى فيزيک، شيمي، اقتصاد و هنر با يکديگر پيوستگى پيدا مى‌کنند. گاهى اوقات به جاى اينکه توجه اصلى به موضوع معطوف شود، به رغبت‌ها و تجارب قبلى شاگرد و گسترش آن براى کسب تجارب آينده توجه بيشترى مى‌شود که در اين صورت، آن را واحد تجربي مى‌نامند. گاهى نيز توجه اصلى به فعاليت شاگرد و انگيزهٔ درونى او و نتيجه‌گيرى از فعاليت او معطوف مى‌شود که در اين صورت آن را واحد طرح مى‌نامند.

در روش واحد موضوع، طرح فعاليت به وسيلهٔ معلم تنظيم و از طرف خود او اداره مى‌شود. در روش واحد تجربي، معلم و شاگرد در تنظيم طرح و فعاليت‌ها همکارى مى‌کنند، ولى در اجراى آن، مدت و موضوع مطالعه قابل تغيير است و بستگى به توان شاگرد و توافق با معلم دارد. در واحد طرح، تنظيم منطقى موضوع قابل توجه نيست، بلکه هدف شاگرد و رغبت و فعاليت او براى رسيدن به هدف آموزشى اهميت دارد.