تاریخ هنر موسیقی غرب

سبک در موسیقی به‌روشی ویژه در به‌کارگیری ملودی، ریتم، رنگ صوتی، دینامیک، هارمونی، بافت و فرم اشاره دارد. هر شیوهٔ ویژه در به‌کارگیری این عناصر می‌تواند به پیدایش کیفیتی صوتی بیانجامد که شاخص و یکتا است. هنگامی‌که قطعه‌ای ناآشنا را از رادیو می‌شنویم و آن را به‌عنوان جاز، اپرای ایتالیائی یا یک سنفونی از بتهوون می‌شناسیم، به سبک آن قطعه واکنش نشان داده‌ایم. همچنین از سبک یک آهنگساز خاص، گروهی از آهنگسازان، موسیقی یک کشور یا سبک دوره‌ای معین سخن می‌گوییم. آثاری که در یک پهنهٔ جغرافیائی یا در یک دوره آفریده شده‌اند اغلب سبکی مشابه دارند. با این همه، آهنگسازانی که یک واژگان موسیقائی را به‌کار گرفته‌اند می‌توانند شیوهٔ بیان شخصی خود را بیافرینند؛ درست مانند کسانی‌که به یک سبک لباس پوشیده‌اند اما هر کدام ظاهری ویژهٔ خود دارند.

سبک‌های موسیقائی، مانند بسیاری چیزهای دیگر، از عصری به عصر دیگر دگرگون می‌شوند. این دگرگونی‌ها جریانی پیوسته دارند و به این ترتیب هر گونه مرزبندی میان دورهٔ یک سبک و سبک بعدی تقریبی است. در تاریخ موسیقی گرچه نقطه‌های عطفی ناگهانی نیز بروز می‌کنند اما به‌طور معمول حتی از انقلابی‌ترین سبک‌های نو نیز پیش نمودهائی در آثار دورهٔ پیشین دیده می‌شود و دگرگونی‌هائی سبک‌شناختی که سبب محو و نابودی کامل سبک پیشین شده باشند انگشت‌شمار هستند. حتی پس از استقرار سبکی نو نیز اغلب عناصری از سبک کهنه در زبان موسیقائی محفوظ می‌مانند. تاریخ هنر موسیقی غرب را می‌توان به دوره‌های سبک‌شناختی زیر تقسیم کرد:

- قرون وسطا (۱۴۵۰ - ۴۵۰)

- رنسانس (۱۶۰۰ - ۱۴۵۰)

- باروک (۱۷۵۰ - ۱۶۰۰)

- کلاسیک (۱۸۲۰ - ۱۷۵۰)

- رمانتیک (۱۹۰۰ - ۱۸۲۰)

- آغاز سدهٔ بیستم تا ۱۹۵۰

- از ۱۹۵۰ تا امروز

موسیقی در خلأ خلق نشده است. برای درک کامل سبک یک اثر موسیقی باید از نقش و کارکرد موسیقی در جامعهٔ دورهٔ آفرینش اثر آگاهی داشت.

قدمت تاریخ موسیقی شاید هم‌اندازهٔ قدمت نوع بشر باشد. مدارک مصوری موجود است که فعالیت‌های موسیقائی را در مصر باستان، ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد، نشان می‌دهد می‌دانیم که موسیقی نقشی مهم در فرهنگ‌های باستانی یونان، روم و اقوام گوناگون داشته است اما به‌ندرت نمونه‌هائی مکتوب از موسیقی این تمدن‌ها برجا مانده است. قرون وسطا در اروپا نخستین دوره‌ای است که نمونه‌های مکتوب موسیقی آن برجا مانده است. موسیقی این دوره، که افزون بر ۱۰۰۰ سال از آفرینش آن می‌گذرد، امروزه می‌تواند به مدد نسخه‌های مکتوب از نو زنده شود.