درک مخاطب نسبت به خشونت تلویزیونی

تحقيق دربارهٔ محتواى تلويزيون، نشان مى‌دهد که وجود خشونت در تلويزيون امرى عادى است. اما تا چه حد اين امر براى بينندگان برجسته است؟ بينندگان مى‌توانند هنگام نمايش خشونت به‌ميزان بسيار آن را تميز دهند. آنها به شکلى که پژوهشگران عمل مى‌کنند، به‌طور يکنواخت، محتواى تلويزيون را بررسى نمى‌کنند. تنها دانستن اينکه به چه ميزان رخدادهاى از پيش تعريف شدهٔ مشخصى در برنامه‌ها به نمايش در مى‌آيند به ما نمى‌فهمانند که اين جنبه‌ها تا چه حد براى بينندگان اهميت دارند. بنابراين ممکن است، دريافت‌هاى بينندگان ازاينکه خشونت تلويزيونى چگونه است با شمارش‌هاى عينى رخدادهاى برنامه‌ها تناسب نداشته باشند.

مطالعه‌اى که بى‌.بي.سى انجام داد، نشان داد: زمانى که از بينندگان خواسته شد که بعد از تماشاى برنامه‌هايى خاص، که در آن عکس‌العمل در برابر خشونت و ديگر جنبه‌هاى برنامه‌ها به دقت وارسى شده بود، پرسشنامه‌هايى را تکميل کنند و به اين پرسش پاسخ گويند که آيا برنامهٔ مورد نظر از ديد آنها خشن بوده يا نه؟ پاسخ‌هاى داده شده، به اين امر بستگى نداشت که چه تعداد حادثهٔ خشن و برانگيختگى احساسى که به واسطهٔ استفاده کلامى گزارش شده بود، وجود نداشت. با اين حال، ارزيابى خشونت به مثابهٔ امرى غيرموجه، با ارزيابى منفى برنامه‌ها همبستگى داشت.

در نحوهٔ درک بينندگان از خشونت. رئاليسم عنصرى مهم بود. به‌طور کلى رخدادهاى خشن زندگى واقعى که دراخبار گزارش مى‌شد يا در فيلم‌هاى تخيلى ارائه مى‌شدند. اين يافته‌هاى اکتشافي، متعاقباً، در مطالعه بعدى به اثبات رسيد. در آن مطالعه درک بينندگان از خشونت تلويزيونى تأثير مى‌گذارد. خشونت به‌تصوير کشيده شده هر چه از نظر زمان و مکان به زندگى روزمره نزديک‌تر باشد قضاوت بيننده دربارهٔ آن جدى‌تر خواهد بود.