بیماری آلزایمر

بسیاری از مارکرهای (نشانگرهای) بیوشیمیائی احتمالی از جمله نوروترانسمیترها و متابولیت‌های آنها ممکن است در تشخیص و درمان اختلال‌های روانپزشکی کمک‌کننده باشند.

مونوآمین‌ها

- هومووانیلیک اسید پلاسما (pHVA)، یک متابولیت اصلی دوپامین، ممکن است در مشخص کردن بیماران اسکیزوفرنیکی که به آنتی‌پسیکوتیک‌ها جواب می‌دهند ارزشمند باشد.

- ۳-متوکسی - ۴ هیدروکسی فنیل گلیکول (MHPG) یک متابولیت نوراپی‌نفرین است.

- ۵-هیدروکسی اندول استیک اسید با رفتار خودکشی، پرخاشگری، کنترل ضعیف تکانه، و افسردگی ارتباط دارد. سط افزایش یافته ممکن است با رفتارهای اضطرابی، وسواسی و مهارشده مرتبط باشد.

بیماری آلزایمر

- آلل آپولیپوپروتئین E:

با افزایش خطر بیماری آلزایمر مرتبط است. کاهش متابولیسم گلوکز در PET در برخی افراد میان‌سال بی‌علامت دیده شده است که مشابه یافته‌های بیماران مبتلا به آلزایمر است.

- پروتئین ریسمان عصبی (neural thread):

گزارش شده است که در بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش می‌یابد. پروتئین عصبی CSF به‌عنوان یک آزمایش تشخیصی به بازار عرضه شده است.

- سایر آزمون‌های بالقوه CSF:

عبارتند از: تلو CSF (افزایش‌یافته)، آمیلوئید CSF (کاهش یافته)، نسبت آلبومین CSF به آلومین سرم (در بیماری آلزایمر طبیعی و در دمانس عروقی افزایش یافته)، و مارکرهای التهابی (مثل پروتئین‌های واکنش‌دهنده مرحله حاد CSF)، به‌نظر می‌رسد که ژن پروتئین پیش‌ساز آمیلوئید دارای اهمیت سبب‌شناختی احتمالی باشد، ما به پژوهش‌های بیشتری نیاز هست.