روانپزشکی سالمندان

روانپزشکی سالمندان شاخه‌ای از پزشکی است که به ارتقاء سلامت و پیشگیری، تشخیص و درمان اختلالات جسمی و روانی در سالمندان می‌پردازد.

- اپیدمیولوژی:

امید به زندگی در ایالات متحده در حال نزدیک شدن به ۸۰ سال می‌باشد. به این علت تعداد و درصد نسبی سالمندان در جمعیت عمومی به شکل قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یافته است. پیرترین سالمندان (افرادی که دست کم ۸۵ سال دارند) گروهی از جمعیت سالمندان هستند که سریع‌ترین رشد را دارند، و اگرچه تنها ۲/۱% از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند، تعداد آنها از سال ۱۹۶۰ تاکنون ۲۳۲% افزایش یافته است. افراد ۸۵ سال و بالاتر اکنون ۱۰% افراد ۶۵ ساله و بالاتر را تشکیل می‌دهند.

- پیش‌زمینه طبی:

پنج علت اصلی مرگ در سالمندان شامل بیماری قلبی، سرطان، سکته مغزی، بیماری آلزایمر، و پنومونی می‌باشد. تغییرات دستگاه عصبی مرکزی (CNS) و آسیب‌شناسی روانی و همچنین آرتروز و علایم مربوط به آن از علل شایع ابتلاء می‌باشند. هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات سه‌چهارم مردان بالای ۷۵ سال را مبتلا می‌کند. اعتقاد بر این است که بی‌اختیاری ادراری در نزدیک به یک‌پنجم سالمندان اتفاق می‌افتد. که گاه همراه با دمانس می‌باشد. این اختلالات شایع باعث تغییر در رفتار می‌شوند. برای مثال آرتروز ممکن است فعالیت را محدود کند و در نتیجه روش زندگی را تغییر دهد. سالمندان مانند سایر بزرگسالان در اثر مشکلات ادراری، عمیقاً شرمنده می‌شوند و فعالیت‌های خود را محدود و ناتوانی خودرا مخفی یا انکار می‌کنند تا اعتمادبه‌نفس خود را حفظ کنند.

بیماری قلبی - عروقی یک علت برجسته ابتلاء و مرگ و میر در سالمندان می‌باشد. پرفشاری خون (هیپرتانسیون) ممکن است در ۴۰% سالمندان وجود داشته باشد که بسیاری از آنها دیورتیک‌ها یا داروهای ضدفشارخون دریافت می‌کنند. پرفشاری خون خود می‌تواند باعث آثاری بر روی دستگاه عصبی مرکزی شود که از سردرد تا سکته مغزی را دربرمی‌گیرد، و دارودرمانی باری این وضعیت می‌تواند باعث اختلالات خلقی و شناختی شود (برای مثال اختلالات الکترولیتی به‌علت درمان با دیورتیک). آترواسکلروز که با بیماری قلبی - عروقی و پرفشار خون ارتباط دارد، یا وقوع اشکال ماژور دمانس مربوط دانسته شده است (هم دمانس عروقی و هم بیماری آلزایمر).

تغییرات حسی نیز همراه با فرآیند پیر شدن اتفاق می‌افتد. یک‌سوم افراد مسن درجاتی از اختلال شنوائی دارند. در یک مطالعه تقریباً نیمی از افراد ۷۵ تا ۸۵ ساله دچار آب‌مروارید (کاتاراکت) و بیش از ۷۰% دچار گلوکوم بودند. مشکلات تقارب (covergence)، تطابق (accommodation)، و دژنراسیون ماکولا نیز علل شایعی برای اختلال بینائی در سالمندان می‌باشند. این تغییرات حسی اغلب در تعامل با ناتوانی‌های آسیب‌شناسی روانی، باعث بزرگ‌نمائی نقایص آسیب‌شناسی روانی و علایم بینائی می‌شوند.