جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

سیر و پیش‌آگهی


  اختلال شخصیت پرخاشگر منفعل
بیمار کارشکنی، مسامحه و تعلل، یکدندگی و عدم کارآئی نشان می‌دهد.
  علایم، نشانه‌ها و تشخیص
- معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR برای اختلال شخصیت پرخاشگر منفعل:
  الف ـ الگوی فراگیر رفتارهای منفی‌گرایانه و مقاومت منفعلانه در برابر نیاز به عملکرد مناسب که در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و در زمینه‌های مختلف بروز می‌کند، به‌طوری که با ۴ مورد یا بیشتر از موارد زیر مشخص می‌شود.
    ۱. منفعلانه در مقابل انجام وظایف شغلی و اجتماعی مقاومت می‌کند.
    ۲. از درک نشدن و بی‌توجهی در برخورد توسط دیگران شکایت می‌کند.
    ۳. عبوس و اهل جر و بحث هستند.
    ۴. به‌طور غیرمنطقی منبع قدرت را تحقیر و از آن انتقاد می‌کند.
    ۵. رشک بردن و ابراز خشم در مقابل کسانی‌که ظاهراً خوشبخت‌تر هستند نشان می‌دهد.
    ۶. نظریان اغراق‌شده و شکایات دائمی از بداقبالی شخصی دارند.
    ۷. نوسان بین مبارزه‌طلبی خصمانه و ابراز پشیمانی.
  ب ـ صرفاً در طی اپیزودهای افسردگی ماژور روی نمی‌دهد و با اختلال دیستایمی بهتر توجیه نمی‌شود.
ـ در مقابل نیاز به عملکرد کافی مقاومت می‌کند.
ـ برای تأخیر دلیل می‌تراشد و ایراد می‌گیرد.
ـ ابراز وجود نمی‌کند.
  اپیدمیولوژی
ناشناخته است.
  سبب‌شناسی
ـ ممکن است رفتار آموخته‌شده و الگوپذیری از والدین را دربرگیرد.
ـ مشکلات ابتدائی با منبع قدرت شایع هستند.
  روان‌پویشی
ـ تعارض در مورد منبع قدرت، خودمختاری و وابستگی.
ـ فرمان‌برداری، نافرمانی و پرخاشگری.
  تشخیص افتراقی
ـ اختلال شخصیت مرزی و نمایشی: رفتار بیمار پرزرق و برق‌تر، نمایشی‌‌تر و علناً پرخاشگرانه‌تر از اختلال شخصیت پرخاشگر منفعل است.
ـ اختلال شخصیت ضداجتماعی: نافرمانی بیمار آشکار است.
ـ اختلال شخصیت وسواسی: بیمار به‌نحو واضحی کمال‌گرا و مطیع است.
  سیر و پیش‌آگهی
عوارض احتمالی شامل اختلال افسردگی و سوءمصرف الکل هستند پیش‌آگهی غیرقابل پیش‌بینی است.
  درمان
ـ مشکل اصلی در مقابله پنهان بیمار با مداخلات روانپزشک است. هدف درمان آگاه کردن بیمار از مقابله‌جوئی است.
ـ اگر بیمار تمایل داشته باشد و بتواند درمان را بپذیرد، روا‌ن‌درمانی حمایتی می‌تواند مفید باشد.
ـ آموزش ابراز وجود ممکن است کمک‌کننده باشد.
  اختلال شخصیت افسرده
بیماران بدبین، فاقد انگیزه لذت‌طلبی، وظیفه‌شناس، شکاک به خود و به‌طور مزمن غمگین هستند.
  علایم، نشانه‌ها و تشخیص
الف ـ بیمار معمولاً ساکت، درون‌گرا و منفعل است.
ب ـ بدبین است. از دیگران انتقاد می‌کند و معمولاً غصه‌دار است.
  اپیدمیولوژی
ـ تصور می‌شود اختلال شایعی باشد اما اطلاعات موثّقی در دسترس نیست.
ـ احتمالاً در زن و مرد به‌طور مساوی روی می‌دهد.
ـ احتمالاً در خانواده‌های دچار اختلالات افسردگی روی می‌دهد.
  سبب‌شناسی
از علل آن ممکن است فقدان و از دست‌دادنی در اوایل زندگی یا تربیت نامناسب باشد.
  روان‌پویشی
ـ اعتمادبه‌نفس پائین، گناه.
ـ مجازات خود.
ـ فقدان ابژه عشق در اوایل زندگی.
  تشخیص افتراقی
ـ اختلال دیستامیک: تغییرات در خلق بیشتر از اختلال شخصیت افسرده است.
ـ اختلال شخصیت اجتنابی: بیمار بیشتر مضطرب است تا افسرده.
  سیر و پیش‌آگهی
خطر اختلال دیستایمی و اختلال افسردگی ماور محتمل می‌باشد.
  درمان
ـ روان‌درمانی بینش‌گرا یا حمایتی، براساس توانمندی ایگو
ـ درمان‌شناختی، گروه‌درمانی و درمان بین‌فردی ممکن است مؤثر باشد.
ـ دارودرمانی: مهارکننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین (مثلاً ۱۰۰ میلی‌گرم سرترالین روزانه) یا سمپاتومیمتیک‌ها (مثلاً ۱۵-۵ میلی‌گرم متیل‌فنیدیت در روز) ممکن است مفید باشند.
  اختلال شخصیت سادیستی
روابط میان این بیماران تحت نفوذ رفتار بی‌رحمانه و تحقیرکننده است. این اختلال از نظر بالینی نادر است و ممکن است در مراکز پزشکی قانونی بیشتر دیده شود. معمولاً با سوءرفتار والدین مرتبط است.
  اختلال شخصیتی خودشکنانه (self-defeating)
بیماران زندگی خود را به‌سوی پیامدهای بد هدایت می‌کنند، کمک با نتایج خوب را در می‌کنند و پاسخ دیسفوریک به پیامدهای خوب نشان می‌دهند. این ویژگی‌ها معمولاً در سایر اختلالات شخصیت دیده می‌شود، اما این اختلال به‌ تنهائی ممکن است ناشایع باشد.
  اختلال شخصیت طبقه‌بندی‌نشده
اگر بیمار اختلال شخصیتی با مخلوطی از ویژگی‌های سایر اختلالات شخصیت داشته باشد، این تشخیص مطرح می‌شود.


همچنین مشاهده کنید