جراحی

به‌جز بخش‌های معمول طبی در یک بیمارستان، محیط‌های ویژه انواع غیرمعمول و مشخص استرس را تولید می‌کنند.

ICU

بخش‌های ICU حاوی بیمارانی است که مبتلا به بیماری‌های تهدیدکننده حیات هستند (مثلاً واحد مراقبت کرونر ([CCU]). واکنش‌های دفاعی که با آنها مواجه می‌شویم عبارتند از: ترس، کنش‌نمائی، رضایت‌ دادن به ترخیص بر خلاف توصیه پزشک، خصومت وابستگی، افسردگی، سوگ و دلیریوم

همودیالیز

بیمارانی که همودیالیز می‌شوند وابستگی مادام‌العمری به دستگاه‌ها و فراهم‌کنندگان مراقبت‌های بهداشتی دارند. آنها مشکلاتی با وابستگی طولانی، پسرفت به حالات کودکی، خصومت و منفی‌کاری در انجام دستورالعمل‌های پزشکان دارند. توصیه می‌شود در مورد همه بیمارانی که دیالیز برایشان در نظر گرفته می‌شود یک ارزیابی روانپزشکی انجام شود.

دمانس دیالیز اختلالی است که با از دست دادن توانائی‌شناختی، دیستونی و تشنج مشخص می‌شود. این اختلال معمولاً در نهایت به مرگ می‌انجامد و در بیمارانی بیشتر روی می‌دهد که برای زمان طولانی تحت همودیالیز بوده‌اند.

جراحی

بیمارانی که اعمال جراحی سخت داشته‌اند بسته به شخصیت قبل از بیماری آنان و ماهیت جراحی واکنش‌های روانشناختی مختلفی دارند. این واکنش‌ها در جدول جدول مشکلات جراحی و پیوند عضو خلاصه شده‌اند.

جدول مشکلات جراحی و پیوند عضو

				عوامل زیست‌شناختی			عوامل روان‌شناختی
	کلیه			میزان موفقیت ۹۰-۵۰% اگر بیمار بیش از ۵۵ سال دارد ممکن است انجام نشود. افزایش استفاده از کلیه جسد به‌جای کلیه‌دهنده زنده			دهنده‌های زنده باید از نظر هیجانات پایدار باشند. والدین بهترین‌دهنده‌ها هستند. خواهر و برادرها ممکن است احساس دوسوگرائی داشته باشند. دهنده‌ها در معرض افسردگی هستند. بیمارانی که قبل از جراحی دچار پانیک می‌شوند ممکن است پیش‌آگهی بدی داشته باشند. تغییر تصویر بدنی همراه با ترس از رد پیوند شایع است. گروه‌درمانی برای بیمار کمک‌کننده است.
	مغز استخوان			در آنمی‌آپلاستیک و بیماری‌های سیستم ایمنی به‌کار می‌رود.			بیماران معمولاً بدحال هستند و باید با مرگ و مردن کنار بیایند. پذیرش از جانب بیمار مهم است. این شیوه درمانی معمولاً در کودکانی انجام می‌شود که مشکلات وابستگی طولانی‌مدت هم دارند. دهندگان معمولاً خواهران و برادران بیمار هستند و ممکن است در مورد شیوه درمانی عصبانی باشند یا احساس دوسوگرائی داشته باشند.
	قلب			مرحله نهائی بیماری کرونر و کاردیومیوپاتی			دهنده از نظر قانونی مرده است. بستگان متوفی ممکن است از اجازه دادن خودداری کنند یا احساس دوسوگرائی داشته باشند. اگر پیوند قلب رد شود هیچ برگشتی وجود ندارد، در حالی‌که در رد پیوند کلیه بیمار می‌تواند همودیالیز را ادامه دهد. برخی بیماران چون آرزو دارند بمیرند به دنبال پیوند هستند. دلیریوم بعد از کاردیوتومی در ۲۵% بیماران دیده می‌شود.
	پستان			ماستکتومی رادیکال در مقابل لامپکتومی (Lumpectomy)			بازسازی پستان در زمان جراحی منجر به انطباق بعد از عمل می‌شود. از بیماران به سابقه برای مشاوره با بیماران جدید استفاده می‌شود. بیماران لامپکتومی شده در مورد جراحی و مسائل جنسی نسبت به بیماران ماستکتومی راحت‌تر هستند. حمایت گروهی مفید است.
	رحم			هیستوکتومی در ۱۰% زنان بالای ۲۰ سال انجام می‌شود			ترس از دست دادن جذابیت جنسی به همراه اختلال عملکرد جنسی ممکن است در درصد کمی از زنان روی دهد. از دست دادن توانائی باروری ناراحت‌کننده است.
	مغز			موقعیت آناتومیک ضایعه، تغییر رفتاری را تعیین می‌کند.			سندرم وابستگی محیطی در توده‌های لوب‌فرونتال با ناتوانی در نمایش قوه ابتکار مشخص می‌شود. اختلالات حافظه در جراحی پری‌ونتریکولر ایجاد می‌شوند. توهمات در ضایعات ناحیه پاریتواکسی‌پیتال به‌وجود می‌آیند.
	پروستات			جراحی توده آثار روان‌شناختی - زیستی منفی بیشتری دارد و از نظر تکنیکی از جراحی سخت‌تر است.			اختلال عملکرد جنسی به‌جز در پروستاتکتومی ترانس‌اورترال شایع است. پروستاتکتومی پری‌آنال باعث از بین رفتن خروج منی، انزال و نعوظ می‌شود. پروتز آلت ممکن است مفید باشد.
	کولون و رکتوم			کلستومی و استومی نتایج شایع هستند، به‌ویژه برای توده‌های سرطانی			یک‌سوم بیماران یا کلستومی احساس بدتری نسبت به قبل از عمل به خودشان دارند. شرمندگی و دستپاچگی در مورد استوما ممکن است با گروه‌های خودیاری که با این مسائل سروکار دارند کاهش یابد.
	اندام‌ها			قطع اندام به‌علت آسیب وسیع، دیابت یا سرطان			پدیده اندام شبح (phantom limb) در ۹۸% موارد روی می‌دهد. این تجربه ممکن است سال‌ها طول بکشد. بعضی مواقع این احساس دردناک است و احتمال نوروما در محل ریشه اندام باید رد شود. حالات فوق هیچ علت شناخته‌شده یا درمانی ندارد. ممکن است به‌طور ناگهانی متوقف شود.