درمان

درمان

به‌‌طور کلی، درمان مسمومیت شامل بررسی احتمال مصرف بیش از حد ارزیابی به‌منظور مسمومیت یا چند ماه و بیماری‌های طبی همراه، و درمان حمایتی، مانند محافظت بیمار از آسیب است. درمان سوءمصرف یا وابستگی شامل پرهیز و درمان طولانی‌مدت می‌باشد.

۱. دوره پرهیز: هر چیزی که می‌تواند در پرهیز مؤثر باشد باید استفاده شود.

۲. درمان طولانی‌مدت: حداقل ۶ ماه زمان می‌برد. عود شایع است. روش‌های مختلف می‌توانند کمک‌کننده باشند. شامل درمان انفرادی، گروه‌درمانی، گروه‌های خودیاری (مثل الکلی‌های گمنام، مخدری‌های گمنام 'Narcotics Anonymous' )، اجتماع‌درمانی، خانواده‌درمانی (Al anon)، داروهای شیمیائی جهت درمان نگه‌دارنده (مانند متادون، دی‌سولفیرام، نالترکسون 'Naltrexone' و رویکردهای فلسفی گوناگون، شامل استفاده از الگوهای اخلاقی، طبی، و معتادین بهبودیافته).

جدول اختلالات مرتبط با داروهای مؤثر بر روان‌ و درمان آنها

	دارو			آثار رفتاری			آثار جسمی
	مواد افیونی، تریاک، مورفین، هروئین، مپریدین، متادون پنتازوسین			اوفوری، خواب‌آلودگی، بی‌اشتهائی، کاهش میل جنسی، کاهش فعالیت تغییر شخصیتی			تنگی مردمک، خارش، تهوع، کندی ضربان قلب، یبوست، آثار تزریق روی بازو، پاها و کشاله ران
	آمفتامین و سایر سمپاتومیمتیک‌ها (از جمله کوکائین) و مواد مشابه آمفتامین			افزایش هشیاری، پرحرفی، اوفوری، بیش‌فعالی، تحریک‌پذیری، پرخاشگری، تمایلات پاراتوئید، ناتوانی جنسی، توهم لمسی و بینائی			گشاد شدن مردمک، لرزش، تنفس بدبو، خشکی دهان، تاکیکاردی، بالا رفتن فشار خون، کاهش وزن، آریتمی، تب، یبوست، سوراخ شدن دیواره بینی (یا استنشاق)
	توهم‌زاها: L.S.D پسیلوسیبین، مسکالین، DOM، DMT، DET یا MDA، STP			زمان تأثیر ۸ تا ۱۲ ساعت همراه با فلاش‌بک (flashback) متعاقب ترک، توهمات بینائی، افکار پاراتوئید، احساس غیرواقعی قدرت و موفقیت، تمایلات خودکشی و دیگرکشی، مسخ شخصیت، مسخ واقعیت			اتصاع مردمک، آتاکسی، پرخونی ملتحمه چشم، تاکیکاردی، بالا رفتن فشار خون
	PCP و مواد مشابه فن‌سیکلیدین (از جمله کتامین، TCP)			مدت تأثیر ۸ تا ۱۲ ساعت (برای کتامین در حدود ۲ ساعت) توهمات، افکار پاراتوئید، خلق بی‌ثبات، شل شدن تداعی‌ها (ممکن است شبیه اسکیزوفرنی باشد)، کاتاتونی، رفتار خشن، تشنج			نیستاگموس، اتساع مردمک، آتاکسی، تاکیکاردی، بالا رفتن فشار خون
	تضعیف‌کننده دستگاه عصبی مرکزی: باربیتورات‌ها، متاکوآلون (غیرمجاز)، میروبامات، بنزودیازپین‌ها، گلوتتیماید			خواب‌آلودگی، کنفوزیون، بی‌توجهی			تعریق، آتاکسی، فشار خون، حملات صرعی، دلیریوم، تنگی مردمک
	هیدروکربن‌های فرار و مشتقات نفت: چسب، بنزین، گازوئیل، تینر جلا، سوخت فندک، آئروسل			اوفوری، تیرگی نظام حسی، تکلم جویده جویده و نامفهوم، آتاکسی، توهم در ۵۰ درصد موارد، پسیکوز، آسیب دائمی مغز (اگر بیش از ۶ ماه مصرف شود)			بوی ماده در تنفس، تاکیکاردی با فیبریلاسیون بطنی احتمالی، آسیب احتمالی به مغز، کبد، کلیه، عضله قلب
	دیگر مواد استنشاقی: اکسید نیترو الکل			اوفوری، خواب‌آلودگی، آتاکسی، کنفوزیون ضعف قضاوت، پرحرفی، تغییر خلق، پرخاشگری، اختلال توجه، فراموشی			اثر ضد درد، تضعیف تنفسی، افت فشار خون نیستاگموس، گل انداختن صورت، آتاکسی، تکلم جویده جویده و مبهم
	آلکالوئیدهای پلادون (در قرص‌های قابل وصول بدون نسخه و تخم نیلوفر)			پوست داغ، اریتم، ضعف، تشنگی، تاری دید، کونفوزیون، تهییج، دلیریوم، استوپور، اغماء، دلیریوم آنتی‌کولینرژیک			خشکی دهان و گلو، میدریاز، پرش عضلانی، دیسفاژی، حساسیت به نور، تب، بالا رفتن فشار خون و در پی آن شوک، احتباس ادراری

	دارو			یافته‌های آزمایشگاهی			درمان
	مواد افیونی، تریاک، مورفین، هروئین، مپریدین، متادون پنتازوسین			در خون تا ۲۴ ساعت پس از آخرین دوز قابل تشخیص است			برای ترک تدریجی، متادون ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم هر ۶ ساعت ۲۴ ساعت، بعد کاهش تدریجی در ضمن ۱۰ روز برای مسمومیت، نالوکسون ۴/۰ میلی‌گرم هر ۷۰ دقیقه تا ۳ روز، باز نگاه داشتن مجرای تنفسی، اکسیژن
	آمفتامین و سایر سمپاتومیمتیک‌ها (از جمله کوکائین) و مواد مشابه آمفتامین			قابل تشخیص در خون و ادرار			برای آیتاسیون: دیازپام خوراکی یا عضلانی ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم هر ۳ ساعت، برای تاکی‌آریتمی: پروپرانولول ۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۴ ساعت ویتامین C، پنج دهم میلی‌گرم خوراکی؛ ممکن است اسیدی کردن ادرار به دفع ادراری کمک کند.
	توهم‌زاها: L.S.D پسیلوسیبین، مسکالین، DOM، DMT، DET یا MDA، STP			هیچ			حمایت روانی (آرام‌بخشی)، برای آژیتاسیون خفیف، دیازپام ۱۰ میلی‌گرم خوراکی یا عضلانی هر ۲ تا ۴ ساعت برای آژیتاسیون شدید: هالوپریدول ۱ تا ۵ میلی‌گرم عضلانی و تکرار در هر ۶ ساعت در صورت لزوم برای پیشگیری از سندرم فلاش‌بک ممکن است لازم شود هالوپریدول ۱ تا ۲ میلی‌گرم در روز به مدت چند هفته ادامه یابد. فنوتیازین‌ها را فقط با LSD می‌توان مصرف کرد. احتیاط: مصرف توأم فنوتیازین‌ها و سایر توهم‌زاها (مانند DET و DMT) به‌خصوص اگر با استریکنین و آلکالوئیدهای بلادونا مخلوط شده باشد، ممکن است مهلک باشد.
	PCP و مواد مشابه فن‌سیکلیدین (از جمله کتامین، TCP)			قابل تشخیص در ادرار تا ۵ روز پس از مصرف			مصرف فنوتیازین‌ها در هفته اول پس از استفاده از فن‌سیکلیدین ممنوع است. برای حالات هذیانی خشونت‌آمیز هالوپریدول ۴-۱ میلی‌گرم عضلانی یا خوراکی هر ۲ تا ۴ ساعت تا زمانی‌که بیمار آرام بگیرد.
	تضعیف‌کننده دستگاه عصبی مرکزی: باربیتورات‌ها، متاکوآلون (غیرمجاز)، میروبامات، بنزودیازپین‌ها، گلوتتیماید			قابل تشخیص در خون			برای باربیتورات‌ها: ۳۰ میلی‌گرم فنوباربیتال مایع را جانشین ۱۰۰ میلی‌گرم باربیتورات مورد سوءمصرف کنید و در دوز منقسم هر ۶ ساعت تجویز نمائید، آن گاه یک روز در میان ۲۰% از مقدار دارو بکاهید. دیازپام را نیز می‌توان جانشین باربیتورات‌ها نمود، ۱۰ میلی‌گرم هر ۲ تا ۴ ساعت دیازپام به مدت ۲۴ ساعت تجویز، سپس از مقدار آن کاسته می‌شود، برای بنزودیازپین‌ها، کاهش تدریجی در ضمن ۱۰ روز کافی است.
	هیدروکربن‌های فرار و مشتقات نفت: چسب، بنزین، گازوئیل، تینر جلا، سوخت فندک، آئروسل			مربوط به آسیب بافتی (آمینوترانسفراز آسپارتات)			برای آژیتاسیون: هالوپریدول ۱ تا ۵ میلی‌گرم هر ۶ ساعت تا زمانی‌که بیمار آرام بگیرد، از تجویز اپی‌نفرین به‌علت حساسیت میوکاردی اجتناب کنید.
	دیگر مواد استنشاقی: اکسید نیترو الکل			هیچ سطح آهن در خون ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر			هیپوکسی با تجویز اکسیژن درمان می‌شود. برای دلیریوم: دیازپام ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم خوراکی یا عضلانی هر ۳ ساعت، ویتامین B کمپلکس تزریقی، تأمین آب بدن برای هالوسینوز: هالوپریدول ۱ تا ۴ میلی‌گرم هر ۶ ساعت خوراکی یا عضلانی
	آلکالوئیدهای پلادون (در قرص‌های قابل وصول بدون نسخه و تخم نیلوفر)			هیچ			آنتی‌‌‌دوت عبارت است از: فیزوستیگمین ۲ میلی‌گرم وریدی هر ۲۰ دقیقه، سرعت تجویز وریدی نباید بیش از ۱ میلی‌گرم در دقیقه باشد. مراقب ترشح فراوان بزاق که از فعالیت آنتی‌کولین استراز ناشی می‌شود باشید. برای تاکیکاردی پروپرانول تجویز می‌شود.