درمان

پیشگیری

تمام افراد در معرض خطر عفونت HIV باید در مورد روش‌های بی‌خطر رابطه جنسی و لزوم پرهیز از استفاده مشترک از سوزن‌های زیرجلدی آلوده، آگاه شوند. روش‌های پیشگیری به‌دلیل ارزش‌های اجتماعی پیچیده درباره رفتارهای جنسی، گرایش جنسی، کنترل حاملگی، و سوءمصرف مواد، پیچیده است.

- رابطه جنسی بی‌خطر:

یکی از سؤالات معمولی که پزشکان باید اعاده پاسخ دادن باشند این است که رابطه جنسی بی‌خطر و خطرناک کدام است؟' به بیماران توصیه شد که از رهنمودهای مذکور در جدول زیر استفاده نمایند.

- رهنمودهائی برای رابطه جنسی بی‌خطر از خطر ابتلاء به ایدز:

   ۱. به خاطر داشته باشید:

   هرگونه فعالیت که امکان تبادل مایعات بدن یک شخص را با دهان، مقعد، مهبل، جریان    خون، بریدگی، یا زخم‌های یک شخص دیگر به‌وجود آورد، در حال حاضر خطرناک تلقی    می‌شود.

   ۲. اعمال جنسی بی‌خطر:

      - ماساژ، بغل کردن، مالش (بدن به بدن)

      - بوسه خشک اجتماعی

      - استمناء

      - کنش‌نمائی خیالپردازی‌های جنسی (که اعمال جنسی خطرناک را دربرنمی‌گیرد)

      - استفاده از ویبراتور یا سایر ابزار (به شرط اینکه اشتراکی نباشد)

   ۳. اعمال جنسی کم‌خطر (این رفتارها کاملاً سالم تلقی نمی‌شوند):

      - استفاده از ویبراتور یا سایر ابزار (به شرط اینکه اشتراکی نباشد)

      - بوسه فرانسوی (آبدار) بدون زخم دهان

      - استمنای متقابل

      - مقاربت از راه مهبل یا مقعد با استفاده از کاندوم

      - رابطه جنسی دهانی، در حالی‌که مرد کاندوم دارد.

      - رابطه جنسی دهانی، با حائل، برای زنان

      - تماس خارجی با منی یا ادرار به شرط فقدان بریدگی در پوست

   ۴. اعمال جنسی خطرناک:

      - تماس دهانی با منی، ادرار یا مدفوع و یا تماس مهبلی با این مواد رابطه جنسی       دهانی بدون حائل

      - هرگونه تماس با خون

      - سهیم شدن در ابزار جنسی یا سوزن.

روان‌درمانی

نقش روان‌درمانی، هم‌فردی و هم‌گروهی در کمک به بیماران برای کار آمدن یا مسائلی از قبیل سرزنش خود، عزت‌نفس، و مرگ احتمالی حائز‌اهمیت است. بسیاری از بیماران آلوده به HIV احساس می‌کنند که به خاطر سبک‌ زندگی انحرافی در گذشته تنبیه می‌شوند. در مورد تصمیمات دشوار مراقبت بهداشتی (مثل داروهای ضد رتروویروس، مراقبت در مراحل آخر بیماری، و سیستم‌های حفظ و حمایت زندگی) باید تحقیق شود. به‌علاوه، تمام افراد آلوده باید در مورد رفتارهای جنسی بی‌خطر آموزش ببینند. معمولاً درگیر ساختن همسر یا شریک جنسی بیمار در این برنامه‌ها توصیه می‌گردد. درمان همجنس‌خواهان و دوجنس‌خواهان مبتلا به ایدز غالباً مسئله کمک به بیمار را برای پیوند با خانواده و کنار آمدن با مسائل احتمالی طرد شدن، احساس گناه و خشم دربرمی‌گیرد. موضوعات عملی شامل استخدام، مزایای طبی، بیمه عمر، برنامه‌های شغلی، امور جنسی و رابطه با جنس مخالف، و ارتباط با خانواده و دوستان می‌باشد.

ورود مهارکننده‌های پروتئاز و امید به بهبودی، وظایف درمانی جدیدی به‌وجود آورده است؛ مانند کنار آمدن با انتظارات غیرواقع‌گرایانه، ترس از بی‌ثمر بودن درمان؛ و خشم ناشی از ناموافق بودن رژیم‌های درمانی، که برای سایرین سودمند بوده است. امکان اجتناب از مرگ ناشی از ایدز، که برنامه زندگی دوم نیز نامیده می‌شود. چالش‌های تازه‌ای را هم برای بیماران و هم برای مراقبان به‌وجود آورده است.