جنبه‌های عصب‌ زیست‌شناختی عفونت HIV

طیف وسیعی از فرآیندهای بیماری حتی در غیاب سایر علایم و نشانه‌های ایدز می‌تواند بر روی مغز بیمار آلوده به HIV تأثیر بگذارد. عارضه‌های عصب - زیست‌شناختی اولیه آنهائی هستند که مستقیماً به خود ویروس نسبت داده می‌شوند. عارضه‌های ثانویه ناشی از بمیاری‌ها و درمان‌های مرتبط با HIV می‌باشند. اختلالات روانی مرتبط با HIV شامل دمانس، پسیکوز حاد، اختلالات روانی مرتبط با HIV شامل دمانس، پسیکوز حاد، اختلال خلقی، تغییرات شخصیتی ناشی از بیماری‌های طبی عمومی می‌باشد. بیماری‌هائی که به‌ندرت، دمانس را ایجاد می‌کنند، شامل توکسوبلاسموز مغزی، مننژیت کریپتوکوکی، و لنفوم اولیه مغز می‌باشند. فهرستی از عارضه‌های عصب - زیست‌شناختی عفونت HIV-1 در جدول زیر آمده است.

- عارضه‌های نورولوژیک عفونت HIV-1:

   ۱. عارضه‌های عصب‌ زیست‌شناختی اولیه:

      الف ـ اختلالات عصبی - شناختی HIV-1:

         ـ آسیب عصبی - شناختی فاقد علامت

         ـ اختلال خفیف عصبی - شناختی HIV-1

         ـ دمانس مرتبط با HIV-1

      ب ـ سایر عارضه‌های عصبی - شناختی HIV-1:

         ۱. مننژیت HIV-1

         ۲. میلوپاتی واکوئلی HIV-1 (Vacuolar)

         ۳. نوروپاتی‌های HIV-1:

            ـ سندرم دمیلیناسیون حاد (گیلن - باره)

            ـ بیماری دمیلیناسیون پیشرونده یا عودکننده (مونونوریت مولتیپلکس
         mononeuritis multiplex)

            ـ پلی‌نوروپاتی عمدتاً حسی

   ۲. عارضه‌های عصب‌ زیست‌شناختی ثانویه (معمولاً منجر به دلیریوم می‌شوند):

      الف ـ عفونت‌ها:

         ـ آنسفالیت یا آبسه توکسوپلاسمائی

         ـ مننژیت کویپتوکوکوزی

         ـ آنسفالیت سیتومگالوویروسی (CMV)

         ـ لوکوآنسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده

         ـ سایر عفونت‌های CNS

      ب ـ نئوپلازی:

         ـ لنفوم اولیه یا ثانویه مغز

         ـ سارکوم کاپوسی CNS

         ـ سایر نئوپلازی‌ها

      ج ـ بیماری مغزی - عروقی مرتبط با عفونت HIV

      د ـ سایر دلیریوم‌ها:

         ـ اثرهای زیان‌آور داروها

         ـ هیپوکسمی؛ هیپرکاپنی (مانند پنومونی ناشی از پنوموسیتیس کارینی)

         ـ سایر اختلالات متابولیکی و تغذیه‌ای

سندرم‌های روان‌پزشکی

دلیریوم

ممکن است از همان علل گوناگون که در افراد آلوده به HIV به دمانس منجر می‌شوند ناشی شود. دلیریوم معمولاً کمتر از حد واقعی تشخیص داده می‌شود.

اختلالات اضطرابی

بیماران آلوده به عفونت HIV ممکن است هر نوع اختلال اضطرابی داشته باشند، اما به‌خصوص اختلال اضطراب منتشر، اختلال استرس پس از سانحه، و اختلال وسواس فکری، عملی شایع است.

اختلالات انطباقی

اختلال انطباقی با خلق افسرده یا مضطرب در ۵ تا ۲۰% بیماران آلوده به HIV گزارش شده است.

اختلالات افسردگی

طیف بیماران آلوده به HIV که دارای معیارهای تشخیصی اختلالات افسردگی هستند به میزان ۴ تا ۴۰ درصد گزارش شده است.

سوءمصرف مواد

ممکن است بیماران برای درمان اضطراب یا افسردگی وسوسه مصرف مواد را پیدا کنند.

خودکشی

افکار خودکشی و اقدام به خودکشی ممکن است در بیماران آلوده به HIV و مبتلا به ایدز افزایش پیدا کند. عوامل خطرزای خودکشی عبارتند از: داشتن دوستانی که از علایم مربوط به ایدز مرده‌اند؛ آگاهی اخیر از مثبت شدن آزمایش سرمی HIV، مشکلات اجتماعی مربوط به همجنس‌خواهی، حمایت اجتماعی و مالی ناکافی، و وجود دمانس یا دلیریوم و سوءمصرف مواد

سالم نگران (worried well)

افراد متعلق به گروه‌های در معرض خطر، هر چند آزمایششان منفی و فاقد علایم بیماری هستند، در مورد آلودگی به ویروس دچار اضطراب و وسواس هستند نشانه‌های آن ممکن است مشتمل باشد بر اضطراب فراگیر، حملات پانیک، اختلال وسواس فکری - عملی، هیپوکندریازیس. نتایج منفی مکرر آزمایش سرمی برای بعضی از بیماران اطمینان‌بخش است. برای کسانی‌که اطمینان نمی‌یابند، ممکن است روان‌درمانی یا دارودرمانی ضروری باشد.