خف، خل، خم و خن

	خفتگان را چه غم از نالهٔ بيداران است ٭
			٭ همه شب نالم و چشم خوش جانان در خواب	........................ (سعدى)
	خفتگان را خبر از محنت بيداران نيست ٭
			٭ .........................	تا غمت پيش نيايد غم مردم نخورى (سعدى)
			عالمت غافل است و تو غافل	.......................... (سنائى)
			باطل است آنچه مدّعى گويد	.......................... (سعدى)
	خفته را خفته کى کند بيدار؟
		رک: کورى چسان عصا کش کور دگر بوَد؟
	خفته و مُرده در حساب يکى است
	خلا را هر چه بيشتر هم بزنند گَندش بيشتر مى‌شود
		صورت ديگرى است از مَثَل: 'چاه مبال را هر چه بيشتر هم بزنند بويش بيشتر مى‌شود'
	خلاف عقل باشد خودنمائى (سعدى)
	خلايق بندهٔ حاجات خويشند (ابوسعيد ابوالخير)
	خلايق هر چه لايق
		رک: به هر کس هر چه لايق بود دادند
	خلقت زيبا بِهْ که خلعت ديبا
		رک: يک خلقت زيبا بِهْ از هزار خلعت ديبا
	خُلقِ خوش خَلق را شکار کند٭
		نظير:
		- عالمى را مى‌توان با خلق خوش تسخير کرد
		- به حسن خُلق توان کرد صيد اهل نظر (حافظ)
			٭ ...........................	صنعتى بيش از اين چه کار کند (اوحدى)
	خلق را تقليدشان بر باد داد٭
			٭ ................................	اى دو صد لعنت بر اين تقليد باد (مولوى)
	خُل گفت، بى‌مُخ هم باور کرد
		نظير:
		ابلهى گفت و احمقى باور کرد
		- ابله گفت و کاهل باور کرد
		- گوينده اگر احمق است شنونده بايد عاقل باشد
	خم رنگرزى سياست يک روباه پير را طاووسِ علّيين مى‌کند(باستانى پاريزى)
		رک:سياست پدر و مادر ندارد
	خُم رنگرزى نيست که فرو کنى و در بياوري!
		رک: شيشه نيست که بادش کنى
	خُمرهٔ پُر، نم پس نمى‌دهد يعنى آدم که زياد پولدار شد سخت ممسک مى‌شود و کوچک‌ترين عطا و بخششى نمى‌کند
	خُمرهٔ پيه زده دوامش بيشتر است
		نظير: هزار کوزهٔ نو مى‌شکند، يک کوزهٔ کهنه نمى‌شکند
	خموشى پرده‌پوش راز باشد٭
		رک: سلامت در خموشى است
			٭ ..........................	نه مانند سخن غمّاز باشد (وحشى بافقى)
	خميازه خميازه آرد
	خميده قامتم امّا عصاى خويشتنم (اميرى)
	خنده بادبزنِ دل است
	خنده را سازى لازم است و گريه را سوزى
		نظير: خنده هم دل خوش مى‌خواهد
	خنده زخمى است که بر خويش زنَد بى‌خبرى (ملک‌الشعرا بهار)
	خندهٔ مردم از شادى باشد خندهٔ بوزينه از غم
	خنده هم دل خوش مى‌خواهد
		نظير: خنده را سازى لازم است و گريه را سوزى