نظریهٔ شرطی (رفتار گرایی)

اين نظريه شامل نظريه‌هاى پاولوف، واتسون، ثرندايک و اسکينر است. اين عده يادگيرى را عبارت از ايجاد و تقويت رابطه و پيوند بين محرک و پاسخ در سيستم عصبى انسان مى‌دانند و بيشتر به شرطى شدن کلاسيک ابزاري، فعال و مواردى از اين قبيل مى‌انديشند. از نظر صاحبان نظريه شرطي، در فرايند يادگيري، ابتدا وضع يا حالتي در يادگيرنده اثر مى‌کند، سپس او را وادار به فعاليت مى‌نمايد و بين آن وضع يا حالت و پاسخ ارائه شده ارتباط برقرار مى‌شود و سرانجام، عمل يادگيرى صورت مى‌گيرد. در واقع، يادگيرى عبارت از ارتباط بين محرک (S) و پاسخ (R) است؛ مانند يادگيرى‌هاى مختلف در آزمايش‌هاى معروف پاولوف، ثرندايک و اسکينر.