پارازیت‌های ارتباطی

فرستنده پيام بايستى از محدوديت‌هايى که در جريان انتقال پيام با آن روبرو مى‌شود آگاه بوده و در صورت امکان در جهت از ميان بردن آنها تلاش کند. پارازيت‌ها يا عوامل مخل از اين‌گونه محدوديت‌ها به‌شمار مى‌روند. پارازيت به هر عامل مخلى اطلاق مى‌شود که مانع از برقرارى کامل ارتباط گردد. از يک ديدگاه اين‌گونه عوامل را به دو نوع به شرح زير تقسيم مى‌کنند:

پارازيت‌هاى استنباطى

پارازيت‌هاى استنباطى زمانى رخ مى‌دهند که سوء تعبير درمورد پيام پيش بيايد ولو اينکه پيام همان‌گونه که فرستاده شده دريافت شده باشد، نظير زمانى که فرستنده پيام از کلماتى که درک آنها براى گيرندهٔ پيام مشکل است براى انتقال پيام استفاده کرده باشد و يا کلمات بکار گرفته شده براى فرستنده و گيرندهٔ پيام معانى متفاوتى داشته باشند. پارازيت‌هاى استنباطى را مى‌توان با تعريف لغات و اصطلاحات ناآشنا و کاربرد لغات و اصطلاحات آشنا و مطابق با علايق و توانايى‌هاى گيرندگان پيام کاهش داد. پارازيت‌هاى استنباطى ممکن است به‌خاطر مشکل و يا پيچيده بودن محتواى پيام نيز رخ دهند.

پارازيت‌هاى فيزيکى

پارازيت‌هاى فيزيکى همان‌گونه که از نام آنها پيدا است مانع از انتقال فيزيکى پيام مى‌شوند نظير سروصدا، گرما و سرماى بيش از حد، نور بسيار زياد و يا نور بسيار کم. متخصصان حرفه‌اى ارتباط کاهش تأثيرات پارازيت‌هاى فيزيکى را با استفاده از وسايل جلب توجه و تکرار مجدد مطالب و کاربرد مجدد مهارت‌ها توصيه مى‌کنند.