پنجشنبه, ۳۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 18 April, 2024
مجله ویستا

مننژیت‌ باكتریایی‌ ـ meningitis bacterial


مننژیت‌ باكتریایی‌ عفونت‌ باكتریایی‌ یا التهاب‌ پرده‌های‌ مننژ (غشاهای‌ نازكی‌ كه‌ مغز و طناب‌ نخاع‌ را می‌پوشاند). این‌ بیماری‌ در همه‌ سنین‌ دیده‌ می‌شود، ولی‌ در سنین‌ زیر 2 سال‌ و بالای‌ 60 سال‌ شدیدتر بروز می‌كند.
ـ علایم‌ شایع‌:
۱. سردرد
۲. تحریك‌پذیری‌
۳. سفتی‌ گردن‌
۴. استفراغ‌
۵. تب‌، لرز و تعریق‌ (در افراد شدیداً بدحال‌ ممكن‌ است‌ وجود نداشته‌ باشد)
۶. حساسیت‌ چشم‌ها به‌ نور. اندازه‌ مردمك‌ها ممكن‌ است‌ نابرابر باشد.
۷. ضایعات‌ پوستی‌ قرمز یا ارغوانی‌ رنگ‌ (همراه‌ یكی‌ از انواع‌ باكتری‌ها)
۸. گیجی‌، بی‌حالی‌، خواب‌آلودگی‌ یا بیهوشی‌
۹. گلودرد یا سایر علایم‌ بیماری‌ تنفسی‌ ممكن‌ است‌ مقدم‌ بر سایر علایم‌ بروز كند.
ـ علل‌ بیماری:
عفونت‌ ناشی‌ از باكتری‌ها با منشأ: عفونت‌ ناحیه‌ دیگری‌ از بدن‌، نظیر ریه‌، گوش‌، بینی‌، گلو یا سینوس‌، كه‌ به‌ پرده‌های‌ مننژ انتشار می‌یابد. صدمات‌ سر نظیر شكستگی‌ جمجمه‌ كه‌ امكان‌ ورود باكتری‌ها به‌ مننژ را فراهم‌ می‌كند.
ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
۱. دوره‌ نوزادی‌ و شیرخواری‌
۲. سن‌ بالای‌ ۶۰ سال‌
۳. بیماری‌های‌ كاهش‌دهنده‌ مقاومت‌ بدن‌
۴. فقر تغذیه‌
۵. مصرف‌ داروهایی‌ كه‌ باعث‌ ضعف‌ دستگاه‌ ایمنی‌ بدن‌ می‌شوند نظیر داروهای‌ ضدسرطان‌
۶. اعتیاد به‌ الكل‌
۷. عفونت‌ سینوس‌ها یا عفونت‌های‌ باكتریایی‌ پوست‌ اطراف‌ چشم‌ها یا بینی‌
ـ پیشگیری‌:
اقدام‌ به‌ درمان‌ طبی‌ در مورد هرگونه‌ عفونت‌ در بدن‌، خودداری‌ از تماس‌ با هر فرد دچار مننژیت‌ (بسته‌ به‌ نوع‌ باكتری‌). افراد دارای‌ تماس‌ نزدیك‌ با بیمار مبتلا به‌ مننژیت‌ ممكن‌ است‌ حتی‌ با وجود نداشتن‌ علایم‌، نیازمند درمان‌ آنتی‌بیوتیكی‌ برای‌ پیشگیری‌ باشند.
ـ عواقب‌ موردانتظار:
مننژیت‌ باكتریایی‌ در صورت‌ عارضه‌دار نشدن‌، احتمالاً در عرض‌ 3-2 هفته‌ با درمان‌ كاملاً بهبود می‌یابد.
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
در صورت‌ عدم‌ درمان‌ سریع‌ می‌تواند منجر به‌ فوت‌ یا آسیب‌ مغزی‌ دایمی‌ از قبیل‌ فلج‌، كاهش‌ شنوایی‌، اختلالات‌ تكلم‌، و اختلال‌ هوشی‌ شود.
ـ درمان‌:
۱. درمان‌ هرگونه‌ بیماری‌ طبی‌ همراه‌
۲. توجه‌ دقیق‌ برای‌ تشخیص‌ فوری‌ هرگونه‌ عارضه‌ احتمالی‌
۳. محدود كردن‌ ملاقات‌ با بیمار تا زمان‌ رفع‌ قابلیت‌ سرایت‌ بیماری‌
۴. بستری‌ بیمار، اغلب‌ در یك‌ واحد مراقبت‌های‌ ویژه‌ (آی‌سی‌یو) لازم‌ است‌.
۵. بررسی‌های‌ تشخیصی‌ عبارتند از آزمایش‌هایی‌ نظیر قند خون‌ و كشت‌ از گلو، خون‌، بینی‌ یا سایر كانون‌های‌ احتمالی‌ عفونت‌؛ گرفتن‌ مایع‌ مغزی‌ نخاعی‌ از ناحیه‌ كمر؛ سی‌تی‌ اسكن‌؛ و عكس‌ ساده‌ قفسه‌ سینه‌ و جمجمه‌.
ـ داروها:
آنتی‌بیوتیك‌های‌ وریدی‌. نوع‌ و مقدار تجویزی‌ آنتی‌بیوتیك‌ به‌ نوع‌ باكتری‌ عامل‌ مننژیت‌، سن‌ بیمار و سایر عوامل‌ مرتبط‌ با سلامتی‌ بستگی‌ دارد. كورتیكواستروییدها نیز ممكن‌ است‌ تجویز گردند.
ـ فعالیت‌:
در طی‌ مدت‌ بستری‌ در بیمارستان‌، استراحت‌ در بستر در یك‌ اتاق‌ تاریك‌ لازم‌ خواهد بود. پس‌ از بهبود 3-2 هفته‌ای‌ در حد توان‌ فعالیت‌های‌ طبیعی‌ خود را از سر گیرید.
ـ رژیم‌ غذائی‌:
بیمار در بیمارستان‌ ممكن‌ است‌ تغذیه‌ وریدی‌ دریافت‌ كند. پس‌ از ترخیص‌ از بیمارستان‌ یك‌ رژیم‌ غذایی‌ طبیعی‌ متعادل‌ توصیه‌ می‌شود. نیازی‌ به‌ استفاده‌ از مكمل‌های‌ مواد معدنی‌ و ویتامین‌ها نیست‌ مگر اینكه‌ كمبود آنها وجود داشته‌ باشد یا بیمار قادر به‌ دریافت‌ خوراكی‌ طبیعی‌ نباشد.
ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:
۱. تماس‌ با بیمار مبتلا به‌ مننژیت‌
۲. افزایش‌ درجه‌ حرارت‌ تا 3/38 درجه‌ سانتیگراد یا بالاتر در طی‌ درمان‌
۳. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید‌. داروهای‌ تجویزی‌ ممكن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشند.


همچنین مشاهده کنید