شنبه, ۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 April, 2024
مجله ویستا

در رفتگی‌ یا نیم‌دررفتگی‌ ـ dislocation or subluxation


در رفتگی‌ یا نیم‌دررفتگی‌ عبارت‌ است‌ از آسیب‌ به‌ مفصل‌ به‌ طوری‌ كه‌ استخوان‌هایی‌ كه‌ در آن‌ مفصل‌ در حالت‌ طبیعی‌ رو به‌ روی‌ هم‌ قرار دارند از هم‌ جدا شوند. در نوع‌ خفیف‌تر این‌ حالت‌ (نیم‌درفتگی‌)، سطوح‌ مفصلی‌ انتهای‌ استخوان‌ها هنوز با هم‌ در تماس‌ هستند ولی‌ در جای‌ طبیعی‌ خود قرار ندارند.
این‌ مشكل‌ برای‌ مفاصل‌ فك‌، شانه‌، زانو، و ستون‌ فقرات‌ بیشتر پیش‌ می‌آید. بعضی‌ از شیرخواران‌ نیز با در رفتگی‌ مفصل‌ ران‌ متولد می‌شوند.
ـ علایم‌ شایع‌:
۱. محدودیت‌ حركت‌ یا اصولاً عدم‌ تحرك‌ در اطراف‌ مفصل‌ در رفته‌
۲. درد، تورم‌، و بدشكلی‌ شدن‌ ناگهانی‌ یك‌ مفصل‌ پس‌ از آسیب‌
ـ علل‌ بیماری:
۱. كشیدن‌ ناگهانی‌ دست‌ یا پای‌ كودكان‌
۲. كم‌ عمق‌ یا غیرطبیعی‌ بودن‌ مادرزادی‌ سطوح‌ مفصلی‌
۳. آرتریت‌ روماتویید یا سایر بیماری‌های‌ رباط‌ها و بافت‌ اطراف‌ مفصل‌.
۴. وارد آمدن‌ آسیبی‌ كه‌ باعث‌ كش‌ آمدن‌ یا پاره‌ شده‌ رباط‌های‌ اطراف‌ مفصل‌ كه‌ استخوان‌ها را در كنار هم‌ نگاه‌ می‌دارند شود.
ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
۱. آرتریت‌ روماتویید
۲. وارد آمدن‌ آسیب‌ مكرر به‌ مفصل‌
۳. سابقه‌ خانوادگی‌ در رفتگی‌ مادرزادی‌ مفصل‌ ران‌
ـ پیشگیری‌:
اگر كار شما سنگین‌ است‌ یا ورزش‌های‌ سنگین‌ انجام‌ می‌دهید، روش‌ محافظت‌ از مفاصل‌ مربوطه‌ را فرا بگیرید. از وسایل‌ محافظتی‌ مثل‌ باند الاستیك‌، زانوبند یا شانه‌ بند، و جوراب‌های‌ محافظتی‌ مخصوص‌ استفاده‌ كنید. شیرخواران‌ باید از نظر در رفتگی‌ مادرزادی‌ مفصل‌ ران‌ در زمان‌ تولد و در معاینات‌ دوره‌ای‌ بعدی‌ مورد بررسی‌ قرار گیرند.
ـ عواقب‌ مورد انتظار:
معمولاً با درمان‌ زودهنگام‌ قابل‌ معالجه‌ است‌. پس‌ از جا انداختن‌ دررفتگی‌، شاید نیاز باشد مفصل‌ با گچ‌ یا آویزان‌ كردن‌ دست‌ از گردن‌ به‌ مدت‌ 8-2 هفته‌ بی‌حركت‌ شود.
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
آسیب‌ به‌ رشته‌های‌ عصبی‌ یا رگ‌های‌ خونی‌ مهمی‌ كه‌ از نزدیكی‌ مفصل‌ می‌گذرند، كه‌ ممكن‌ است‌ علایمی‌ مثل‌ بی‌حسی‌، سردی‌، و رنگ‌پریدگی‌ ایجاد كنند.
ـ درمان‌:
۱. كیسه‌ یخ‌ روی‌ مفصل‌ آسیب‌ دیده‌ بگذارید تا متورم‌ نشود.
۲. فردی‌ كه‌ آموزش‌ ندیده‌ نباید سعی‌ كند مفصل‌ را جا بیاندازد.
۳. به‌ هنگام‌ انتقال‌ فرد آسیب‌ دیده‌ به‌ پزشك‌، مفصل‌ آسیب‌ دیده‌ را آتل‌ ببندید یا از گردن‌ آویزان‌ كنید تا حركت‌ نداشته‌ باشد.
۴. بررسی‌ تشخیصی‌ شامل‌ عكسبرداری‌ از مفصل‌ و استخوان‌های‌ اطراف‌ می‌شود.
۵. درمان‌ امكان‌ دارد شامل‌ جا انداختن‌ مفصل‌ باشد.
۶. گاهی‌ برای‌ جا انداختن‌ مفصل‌ از جراحی‌ استفاده‌ می‌شود.
۷. پس‌ از جا انداختن‌ چه‌ بدون‌ جراحی‌ و چه‌ با جراحی‌، معمولاً مفصل‌ با آتل‌ یا گچ‌ بی‌حركت‌ می‌شود تا در روند بهبود خلالی‌ وارد نشود.
۸. در صورت‌ بروز مكرر دررفتگی‌، ممكن‌ است‌ نیاز به‌ بازسازی‌ یا تعویض‌ مفصل‌ وجود داشته‌ باشد.
ـ داروها:
۱. ضددردهای‌ مخدری‌ برای‌ رفع‌ درد شدید
۲. استامینوفن‌ یا آسپیرین‌ برای‌ رفع‌ درد خفیف‌
۳. بیهوشی‌ عمومی‌ یا شل‌كننده‌های‌ عضلانی‌ برای‌ جا انداختن‌ مفصل‌
ـ فعالیت‌:
پس‌ از درمان‌، فعالیت‌های‌ خود را تدریجاً از سر گیرید
ـ رژیم‌ غذائی‌:
پیش‌ از جا انداختن‌ مفصل‌ چه‌ بدون‌ جراحی‌ و چه‌ با جراحی‌، تنها آب‌ بنوشید. خوردن‌ غذاهای‌ جامد بیهوشی‌ عمومی‌ را مخاطره‌آمیز می‌كند.
ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:
۱. اگر شما در حركت‌ دادن‌ مفصل‌ خود پس‌ از وارد آمدن‌ آسیب‌ مشكل‌ دارید.
۲. اگر در رفتگی‌ به‌ طور مكرر رخ‌ دهد طوری‌ كه‌ شما خودتان‌ هر دفعه‌ می‌توانید آن‌ را جا بیاندازید.
۳. اگر هر كدام‌ از اندام‌ها پس‌ از آسیب‌، بی‌حس‌، رنگ‌ پریده‌، یا سرد شود. این‌ یك‌ مورد اورژانس‌ است‌!


همچنین مشاهده کنید