جمعه, ۳۱ فروردین, ۱۴۰۳ / 19 April, 2024
مجله ویستا

آنسفالیت‌ ویروسی‌ ـ encephalitis viral


آنسفالیت‌ ویروسی‌ عبارت‌ است‌ از التهاب‌ حاد مغز در اثر عفونت‌ ویروسی‌. عفونت‌ ویروسی‌ می‌تواند از همان‌ اول‌ باعث‌ آنسفالیت‌ شود یا این‌ كه‌ به‌ عنوان‌ عارضه‌ای‌ ثانویه‌ به‌ دنبال‌ عفونت‌های‌ ویروسی‌ مثل‌ سرخك‌، آبله‌مرغان‌، سرخجه‌، آبله‌گاوی‌، و عفونت‌ ناشی‌ از سایر ویروس‌های‌ كمتر شناخته‌ شده‌، یا واكسیناسیون‌ آبله‌ رخ‌ دهد.
ـ علایم‌ شایع‌:
۱. تب‌
۲. استفراغ‌
۳. سردرد
۴. تشنج‌
۵. سفتی‌ گردن‌
۶. دو تا دیدن‌ اشیاء
۷. گاهی‌ بدون‌ علامت‌
۸. احساس‌ ناخوشی‌
۹. هم‌اندازه‌ نبودن‌ مردمك‌ها
۱۰. از دست‌ دادن‌ هوشیاری‌
۱۱. تغییرات‌ شخصیتی‌
۱۲. اختلال‌ در صحبت‌ كردن‌
۱۳. از دست‌ دادن‌ شنوایی‌
۱۴. تورم‌ یا بیرون‌ زدن‌ ملاج‌ شیرخواران‌
۱۵. ضعف‌ یا فلج‌ گاهگاهی‌ دست‌ یا پا
۱۶. خواب‌آلودگی‌ كه‌ به‌ سمت‌ اغما پیشرفت‌ می‌كند.
ـ علل‌ بیماری:
۱. سرطان‌ خون‌
۲. مسمومیت‌ با سرب‌
۳. واكنش‌ نسبت‌ به‌ واكسن‌
۴. ویروس‌هایی‌ كه‌ ناقل‌ آنها پشه‌ها یا سایر حشرات‌ هستند.
۵. ویروس‌هایی‌ كه‌ باعث‌ بیماری‌های‌ دیگر می‌شوند مثل‌ فلج‌ اطفال‌؛ تب‌ خال‌؛ سرخك‌؛ اوریون‌؛ آبله‌مرغان‌؛ منونوكلئوز عفونی‌؛ هپاتیت‌ عفونی‌؛ سرخجه‌؛ آبله‌؛ ویروس‌ كوكساكی‌ و بیماری‌های‌ اكوویروسی‌
ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
۱. سن‌ بالای‌ 60 سال‌
۲. آلودگی‌ با ویروس‌ ایدز
۳. نوزادان‌ و شیرخواران‌
۴. محیط‌ زندگی‌ شلوغ‌ یا غیر بهداشتی‌
۵. وجود بیماری‌ كه‌ مقاومت‌ بدن‌ را كم‌ كرده‌ باشد.
ـ پیشگیری‌:
۱. از تماس‌ با هر بیماری‌ كه‌ آنسفالیت‌ دارد خودداری‌ كنید.
۲. اگر در نواحی‌ پرخطر به‌ سر می‌برید، از مواد دافع‌ حشرات‌ و توری‌ جهت‌ جلوگیری‌ از گزش‌ حشره‌ استفاده‌ كنید.
۳. در صورت‌ وجود هر گونه‌ عفونتی‌ در بدن‌ به‌ پزشك‌ مراجعه‌ كنید، خصوصاً عفونت‌های‌ ویروسی‌ كه‌ در قسمت‌ علل‌ ذكر شدند. باید تلاش‌ شود تا از گسترش‌ عفونت‌ جلوگیری‌ شود.
ـ عواقب‌ مورد انتظار:
آنسفالیت‌ ویروسی‌ خفیف‌ یك‌ بیماری‌ شایع‌ است‌ و امكان‌ دارد اصلاً جلب‌ توجه‌ نكند. در مواردی‌ كه‌ آنسفالیت‌ شدید باشد معمولاً بیمار باید بستری‌ شود. عوارض‌ و موارد فوت‌ ناشی‌ از آنسفالیت‌ بیشتر در شیرخواران‌ و پیرمردان‌ دیده‌ می‌شود. بیمارانی‌ كه‌ به‌ سایر گروه‌های‌ سنی‌ تعلق‌ دارند معمولاً به‌ طور كامل‌ بهبود می‌یابند. انتظار می‌رود بهبودی‌ در عرض‌ 3-2 هفته‌ حاصل‌ می‌شود، مگر در موارد شدید
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
درصد بسیار كمی‌ از بیماران‌ دچار آسیب‌ دایمی‌ مغز می‌شوند كه‌ عملكرد ذهنی‌ یا عضلانی‌ بیمار را مختل‌ می‌كند.
ـ درمان‌:
اقدامات‌ تشخیصی‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ موارد زیر باشند: بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌ و مایع‌ نخاع‌، عكس‌برداری‌ از جمجمه‌ با اشعه‌ ایكس‌ و نواز مغز. درمان‌ مشتمل‌ است‌ بر داروهای‌ متناسب‌ و بر مبنای‌ تشخیص‌، و نیز مراقبت‌های‌ حمایتی.‌ امكان‌ دارد نیاز به‌ بستری‌ كردن‌ بیمار در بخش‌ مراقبت‌های‌ ویژه‌ (آی‌سی‌یو) وجود داشته‌ باشد. بیمار باید از نظر مشكلات‌ تنفسی‌ یا گروه‌ خون‌ نیز تحت‌ درمان‌ قرار گیرد.
ـ داروها:
۱. داروهای‌ ضد تشنج‌
۲. استامینوفن‌ برای‌ سردرد یا تب‌
۳. ندرتاً داروهای‌ كورتیزونی‌ برای‌ مهار التهاب‌
۴. در صورت‌ لزوم‌، داروهای‌ كنترل‌ كننده‌ صرع‌
۵. امكان‌ دارد داروهای‌ ضد ویروسی‌ مثل‌ آسیلكوویر یا آمانتادین‌ تجویز شوند
۶. اگر آزمایشات‌ نشان‌دهنده‌ یك‌ علت‌ باكتریایی‌ یا قارچی‌ باشند، داروی‌ اختصاصی‌ آن‌ تجویز خواهد شد.
ـ فعالیت‌:
باید در رختخواب‌ استراحت‌ كنید. همانطور كه‌ گفته‌ شد، بهبود بیماری‌ 3-2 هفته‌ طول‌ می‌كشد. البته‌ تدریجاً هر چقدر كه‌ قدرت‌ و احساس‌ سلامتی‌تان‌ اجازه‌ می‌دهد فعالیت‌ داشته‌ باشید.
ـ رژیم‌ غذائی‌:
رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود، البته‌ ممكن‌ است‌ نیاز به‌ سرم‌ وجود داشته‌ باشد. در بیماستان‌، وضعیت‌ آب‌ و الكترولیت‌ بدن‌ مرتباً كنترل‌ می‌شود.
ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:
۱. اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان علایم‌ آنسفالیت‌ را دارید.
۲. اگر دچار علایم‌ جدید و غیرقابل توجیه شده اید‌. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.


همچنین مشاهده کنید