علامت سقط جنين

گاهى اتفاق مى‌افتد که حامگى در ماه‌هاى اول خود به خود منتفى مى‌شود. علت اين امر هميشه قابل شناخت نيست. خانم‌هائى يافت مى‌شوند که پى در پى سقط جنين مى‌کنند و موجود زنده‌اى را به دنيا نمى‌آورند زيرا نطفه در هر بار تقريباً در زمان‌هاى مساوى ضايع شده و به حاملگى خاتمه مى‌دهد. اين امر ممکن است براساس ويژگى‌هاى خون، در اثر عدم تطابق گروه‌هاى خون مادر و بچه و يا به‌علت ضعف مادرزادى عضوهاى توليد مثل باشد. غالباً سقط، عللى مانند بيمارى عضوهاى زير شکم نيز دارد. مثل چرکى شدن يا التهاب رحم يا افتادگى و نشست رحم. اين بيمارى‌ها وسيلهٔ معالجات پزشکى بايد برطرف شوند تا تولد اطفال سالم امکان‌پذير گردد. در بعضى خانم‌هاى ضعيف انجام کارهاى سخت و سنگين بدنى نيز باعث سقط مى‌گردد. بنابراين موارد زير را بايد مورد توجه قرار دهند:

از بلند کردن بارهاى سنگين، خم و راست شدن‌هاى مکرر و کش‌دار (آويزان نمودن لباس) انجام کارهاى سنگين باغ و باغبانى و امثال آن پرهيز کنند. اما زنان نيرومند از انجام دادن اينگونه کارها آسيبى نخواهند ديد. به‌خصوص آنهائى که از جوانى به کارهاى سنگين عادت داشته‌اند.

در سقط جنين‌هاى پى در پى بايد به سفليس فکر کرد. از اين بيمارى، زن جوان چيزى نمى‌داند. البته اين بيمارى با معالجهٔ کامل طبى شفا مى‌يابد و زن سپس قادر خواهد بود کودکان سالم به جامعه تحويل دهد. علل ديگر سقط جنين، بيمارى‌هاى سخت همراه با تب شديد، چرکى شدن کليه‌ها و مسموميت‌ها هستند. سقط ممکن است همچنين بستگى به عوامل ذيل داشته باشد:

ترس شديد، زمين خوردن و سقوط، معلق شدن زياد، و همچنين در نتيجهٔ صدمهٔ وارده بر شکم مانند ضربه و تصادف. بدين جهت زن حامله نبايد در جمعيت زياد و پرازدحام و جاهاى شبيه آن وارد شود. ضمناً اين باعث تعجب است که چطور طبيعت از اين موجود کوچک حمايت مى‌کند و غالباً زن باردار از کلّيهٔ اين مراحل مى‌گذرد بدون آنکه سقط جنين پديد آيد. در اين دايره علم طب پيشرفت زيادى نموده است. بيش از همه تجربه ثابت کرده است که قطع هر حاملگى آسيب و رنجى است براى جسم و روح زن. چيزى که هرگز نبايد آن را ناچيز و بى‌اهميت نگريست. سابقاً مردم بر اين نظر بودند که باردارى براى زنِ مبتلا به بيمارى ريه (سل ريوى) مجاز نيست زيرا او را بسيار به خطر مى‌اندازد اما امروز همه مى‌دانند که يک زن مسلول مى‌تواند جرأت کند مادر شود به‌شرطى که بيمارى سل در دوران حاملگى و پس از حاملگى و وضع حمل، با داروهاى جديد تحت درمان قرار گيرد، و اگر ممکن است در بيمارستان‌هاى مخصوص معالجه شود.

زيرا مکان‌هاى مخصوصى يافت مى‌شود که در آنجا زمان تولد کودک خود را انتظار مى‌کشند و همچنين مداوا را عليه سل ادامه مى‌دهند. آرى طفل مادر مسلول سالم مى‌ماند اگر از سرايت مصون باشد. بايد او را بلافاصله پس از تولد بر ضد سل مايه‌کوبى کرد (ب ـ ث ـ ژ مايه کوبى کمکى) البته بيمار مسلول منبعى سرايتى براى همنوعان خود نيست. بلکه فرم‌هاى متعدّدى از سِل ريويِ غيرمسرى نيز يافت مى‌شود. سفليس توسّط آزمايش خون قابل اثبات است. در آن نيز هيچ اصلى براى از بين بردن آبستنى وجود ندارد چرا که آن هم مى‌تواند به‌کلى معالجه شود. هنگامى که مادرِ مبتلا به سفليس، خود را در اولين سه ماهگى آبستنى تحت معالجه مى‌گذارد، اميدوارى زيادى هست که يک کودک سالم به‌دنيا آورد. کسى که از وجود اين بيمارى در داخل بدن خود هراس دارد (چون غالباً علامت ظاهرى ندارد) بهتر است خود را هر چه وزدتر تحت آزمايش بگذارد و در اين مورد آزمايش خون بسيار مهم و براى تعيين وجود بيمارى نقش ارزنده‌اى را ايفاء مى‌کند.

براى يک خانم باردار ممکن است يک عمل جراحى ضرورى پيش آيد (غده و غيره) در اين حالت نيز مى‌توان آبستنى را حفظ نمود، و به پايان خوبى رسيد.

علامت سقط جنين

اگر رگل يک يا دو بار بند آمد و سپس خونريزى سبک و يا شديد و تقريباً تکرارى ظاهر شد، اين امر نشانهٔ يک سقط جنين است. فوراً بايد به‌طور کامل بسترى شد. اگر خونريزى به‌زودى و خود به ‌خود پايان نيابد مى‌بايست طبيب بر بالين زن خوانده شود. خونريزى در اثر سقط ممکن است بسيار شديد و بسيار خطرناک شود. سقط جنين بعضى مواقع، به‌وسيلهٔ استراحت مطلق و دارو که فقط پزشک تجويز مى‌کرده باشد جلوگيرى مى‌شود. اما با داروهاى خانگى شخصاً آزمايش کردن بى‌خطر نيست. با گذاردن کيسهٔ آب گرم، خونريزى شديدتر مى‌شود. کيسهٔ يخ هم باعث چرکى شدن عضوهاى ديگر نزديک به رحم به‌خصوص مثانه مى‌گردد. اين نوع معالجه را بايد به طبيب واگذار نمود.

خونريزى در دوران باردارى را بايد هميشه امرى جدى تلقى کرد. در ماه‌هاى اول ممکن است نشانهٔ سقط جنين باشد، و نيز هشدار پديده خطرناک ديگرى است مثل بارداريِ خارج از رحم که شامل باردارى در لولهٔ رحم و يا در حفرهٔ شکم مى‌باشد. در اين نوع انحرافات بايد به دردهاى ناگهانى در زير شکم يا سيخ زدن و درد شديد که هميشه در يک نقطهٔ معين ظاهر مى‌شود و همچنين غش و اغماء توجه داشت. در آبستنى خارج از رحم خطر خونريزى در داخل حفرهٔ شکم وجود دارد. بدين جهت بايد فوراً به پزشک مراجعه کرد. هر دقيقه‌اى اينجا ذى قيمت است، وقتى کسى تأخير کند، حيات زن را به بازى گرفته است.

اگر زن بيمارى باردار شد و برحسب قانون‌اساسى طب، بيمارى بايد برطرف شود نه حاملگى. احتياجات اقتصادى و اجتماعى را نيز هرگز کسى نمى‌تواند دليلى براى قطع آبستنى و از بين بردن آن قرار دهد. اينجا نيز درست قانون بيمارى معتبر است: احتياج بايد برطرف شود نه باردارى. و در نهايت هيچ زندگى و هدف، ايده‌آل‌تر از زمانى نيست که در آن با داشتن فرزندان سالم و صميمى و مؤدب به همهٔ زحمات، پاداش داده شود.