نوا

'نوا' از ديگر دستگاه‌هاى هفت‌گانهٔ موسيقى ايرانى است. و آوازى است در حد اعتدال که آهنگى ملايم و متوسط دارد، نه زياد شاد و نه زياد حزن‌انگيز. نوا را آواز خوب گفته‌اند و معمولاً در آخر مجلس مى‌نواختند. معمولاً اشعار عارفانه مثل اشعار حافظ را براى نوا انتخاب مى‌کنند که تأثير بسيار زيادى در شنونده ايجاد مى‌کند.

گوشه‌هاى 'نوا' عبارتند از:

چهارمضراب، درآمد اول، درآمد دوم، کرشمه، گردانيه، نغمه، بيات راجه، خرين، عشاق، نهفت، گُوِشت، عشيران، نيشابورک، مَجُسْلي، خجسته، ملک‌حسين، حسين، بوسَليک، نيريز، رنگ نوا، رنگ نستارى.

چهار مضراب	کرشمه
نغمه	بيات راجه
عشيران	رنگ نوا