کلرپروپامید - CHLORPROPAMIDE

	نام فارسى		کلرپروپاميد
	نام انگليسى		CHLORPROPAMIDE
	نام تجارى دارو		Chloronase, Diabiense, Glucamide, Novopropamide
	گروه دارويى		ضد ديابت قندى
	گروه شيميايى دارو		از خانواده سولفونيل اوره و نسل اول است.
	مكانيسم اثر		باعث تحريك سلول‌هايβ پانكراس و ترشح انسولين‌ شده و سبب كاهش قند خون مي‌گردد، ممكن است باعث اتصال بهتر انسولين به رسپتورهاى خود و يا افزايش تعداد رسپتورهاى انسولين گردد، در صورتى‌كه عمل سلول‌هاى β مختل باشد تأثيرى نخواهد داشت.
	موارد مصرف		ديابت ثابت‌شده در بالغين يا ديابت نوع TypeII DM/2.
	ميزان مصرف		بالغين: با مصرف خوراكى 250-100 ميلي‌گرم روزانه در ابتدا شروع‌شده و سپس 100-500 ميلي‌گرم براساس پاسخ درمانى به‌صورت نگهدارنده تجويز مي‌شود، و حداكثر مي‌توان 500 ميلي‌گرم از دارو روزانه مصرف كرد. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به سولفونيل اوره‌ها، در ديابت جوانان ديابت همراه با عفونت شديد، اسيدوز، در حاملگى (در گروه D قرار دارد).
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: سيستم عصبى مركزي: سردرد، ضعف، گيجي، خواب‌آلودگى و وزوز گوش، خستگي، سرگيجه. گوارشي: مسموميت كبدي، ايكتر انسدادي، تهوع، استفراغ، اسهال و ترش‌كردن. خوني: لكوپني، ترومبوسيتوپني، آگرانولوسيتوز، آنمى آپلاستيك، پان‌سيتوپنى و آنمى هموليتيك. پوست: راش، واکنش‌ەاى آلرژيک، خارش، کهير، اگزما، حساسيت به نور، اريتم يا قرمزى پوست اندوکرين: هيپوکليسمى يا کاهش ميزان قند خون، اثر ضد ادرارى (SIADH) احتياطات: در سنين بالا، در بيماري‌هاى قلبي، CHF، و تيروئيدى و هم‌چنين بيماري‌هاى کليوى و کبدى و در واکنش‌هاى شديدى که منجر به کاهش قند خون مي‌گردند با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: سريع. شروع اثر: يک ساعت. اوج اثر: ۶ـ۳ ساعت. مدت اثر: ۲۴ ساعت. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر: ۳۶ ساعت). تداخلات داروئي: مصرف گلوکوکورتيکوئيدها، ريفامپين، تيازيدي‌ها و الکل باعث کاهش اثرات هيپوگليسميک دارو مي‌شوند؛ مصرف کلوفيبرات، MAOI، ساليسيلات‌ها، سولفوناميدها، کلرامفنيکل، تستوسترون باعث تشديد خطر هيپوگليسمى مي‌شوند. ملاحظات پرستاري: توصيه‌ها: ـ ۳۰ دقيقه قبل از غذا دارو را بايد مصرف کرد. روش تهيه / تجويز: ـ در محفظه‌هاى محکم و در محيط سرد نگهدارى شود. ارزيابى باليني: پاسخ به درمان: کاهش ميزان پرادرارى و پرنوشى و پرخورى در بيمار و دقيق شدن حس محيطى و فقدان سرگيجه و طبيعى شدن راه رفتن. بررسى واکنش‌هاى افزايش يا کاهش قند خون که بلافاصله بعد از غذا ممکن است رخ دهند. آموزش به بيمار و خانواده: ـ علائم ايکتر انسدادى را برسى کنند: مثلاً ادرار تيره، خارش، زردشدن اسکلرا، و در صورت بروز اينها بايد پزشک را مطلع ساخت. ـ که از تست قندخون مويرگى در هنگام بهره‌گرفتن از اين دارو استفاده کنند. ـ که قند ادرار را با نوارهائى شيميائى مخصوص روزانه سه مرتبه کنترل کنند. ـ که علائم کاهش يا افزايش قند خون را بدانند و در هر مورد چه کارهائى بايد انجام دهند. ـ که دارو را به‌طور مرتب روزانه مصرف کنند و عوارض ناشى از مصرف نامرتب دارو را براى آنها توضيح دهند. ـ که دارو را صبح زود مصرف کنند تا از ايجاد واکنش‌هاى ناشى از کاهش قند خون در شب در امان باشند. ـ که از مصرف داروهاى بدون نسخه بدون اطلاع پزشک معالج خوددارى کنند. ـ که ديابت يک بيمارى طولاني‌مدت است و اين دارو درمان قطعى نمي‌دهد. ـ که تمام غذاهاى تعيين شده براى رژيم غذائى را مصرف کنند تا از ايجاد کاهش قند خون جلوگيرى شود. ـ براى مقاصد فوريتي، با خود پلاک شناسائى طبى را حمل کنند. ـ از نوشيدن الکل خوددارى کنند (به‌علت واکنش شبه‌دى سولفيرام). درمان مصرف بيش از حد دارو: استفاده از محلول گلوکز ۵۰ـ۱۰ درصد.