فوروزماید(لازکس) - FUROSEMIDE (Lasix)

	نام فارسى		فوروزمايد(لازکس)
	نام انگليسى		FUROSEMIDE (Lasix)
	گروه دارويى		ديورتيك
	گروه شيميايى دارو		مشتق سولفانامید
	مكانيسم اثر		با اثر برروی لولۀ هنله دفع کلرورسدیم را افزایش می‌دهد.
	موارد مصرف		ادم پولمونر، ادم در نارسائی احتقانی قلب، بیماران کبدی، سندرم نفروتیک، آسیت، افزایش فشار خون، هیپرکلسمی، ادم شدید مغزی (همراه با مانیتول).
	ميزان مصرف		بالغین: 80-20 mg خوراکی در روز در (قبل از ظهر) که می‌توان یک دوز یک دوز دیگر 6 ساعت بعد داد تا 600mg در روز؛ یا تزریق عضلانی، وریدی 40-20 mg که هر 2 ساعت 20mg افزایش می‌یابد تا پاسخ مطلوب به‌دست آید. بچه‌ها: mg/kg 2 خوراکی، عضلانی، وریدی که می‌توان تا mg/kg 1-2 هر 6 تا 8 ساعت تا حداکثر mg/kg 6 افزایش داد. ادم‌پولمونر: بالغین: 40mg وریدی که در طی چندین دقیقه تجویز می‌شود و هر 1 ساعت تکرار شده و در صورت لزوم تا 80mg افزایش می‌یابد. هیپرتانسیون، نارسائی حاد کلیه: بالغین: 100-200 mg به‌صورت وریدی آهسته طی 1-2 دقیقه. نارسائی مزمن کلیه: بالغین: خوراکی 80mg در روز که تا 120mg در روز تا زمان ایجاد نتیجه مناسب قابل افزایش است. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به سولفوناميدها، آنوري، هيپوولمي، شيرخواران، شيردهي، از دست‌دادن الکتروليت‌ها.
	توضيحات دارو		عوارض جانبی: ادراری تناسلی: پرادراری، نارسائی کلیه برگشت‌پذیر، وجود قند در ادرار، درد پهلو، مناسب نفریت بینابینی آلرژیک. الکترولیتی: هیپوکالمی، الکالوز هیپوکلرمیک، هیپومنیزیمی، هیپراوریسمی، و نقرس حاد (نادر)، هیپوکلسمی، هیپوناترمی، هیپوولمی. دستگاه عصبى مرکزي: سردرد، خستگي، ضعف، سرگيجه، بي‌حسي، پارستزي. گوارشي: تهوع، اسهال، استفراغ، خشکى دهان، بي‌اشتهائي، کرامپ، تحريک معده‌اى و دهاني، پانکراتيت حاد، يرقان. چشم، گوش، حلق و بيني: از دست دادن شنوائى برگشت‌پذير، درد گوش، وزوز گوش، تارى ديد. پوستي: راش، خارش، پورپورا، سندرم استيونس جانسون، تعريق، حساسيت به نور، کهير. عضلانى ـ اسلکتي: کرامپ، آرتريت، سفتي، درد عضلانى در محل تزريق. اندوکرين: هيپرگليسمي. خوني: ترومبوسيتوپني، آگرانولوسيتوز، لکوپني، نوتروپني، کم‌خوني. قلبى عروقي: کاهش فشار خون وضعيتي، درد سينه، تغييرات الکتروکارديوگرام، کولاپس عروقي. احتياطات: در ديابت شيرين، دهيدراتاسيون، آسيت، بيمارى کليوى شديد، حاملگى (در گروه C قرار دارد) با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: ۶۰%. شروع اثر: خوراکى ۶۰ـ۳۰ دقيقه، وريدى ۵۰ دقيقه. اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت. عضلانى ۳۰ دقيقه، وريدى ۶۰ـ۲۰ دقيقه. مدت اثر: خوراکى ۸ـ۶ ساعت. وريدى ۲ ساعت. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۳۰ دقيقه). تداخلات داروئي: مصرف همزمان ديگوکسين به‌خاطر احتمال هيپوکالمى با علائم مسموميت همراه است؛ مصرف همزمان با توبوکوراين باعث تشديد بلوک عصبى ـ عضلانى مي‌شود؛ مصرف همزمان آمفوتريسين Bو کورتيکواستروئيدها باعث تشديد اثر هيپوکالمى مي‌شود؛ باعث کاهش دفع ليتيوم و افزايش سميت آن مي‌شود؛ باعث تشديد اثر داروهاى پائين‌آورنده فشار خون مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ کنترل شنوائى در صورت مصرف دارو با دوز بالا. ـ وزن و I&O به‌طور روزانه براى تعيين از دست‌ دادن مايعات؛ اثر دارو در صورت مصرف روزانه ممکن است کاهش يابد. ـ تعداد، عمق و ريتم تنفس و تأثير فعاليت برروى آن. ـ فشار خون در حالت نشسته و خوابيده: احتمال ايجاد کاهش فشارخون وضعيتى وجود دارد. ـ الکتروليت‌ها: سديم، پتاسيم، کلر؛ شامل BUN، قندخون، CBC، کراتينين سرم، PH، خون، گازهاى خون شرياني، اسيداوريک، کلسيم، منيزيوم، گلوکز ادرارى در بيمارى ديابتي. ـ کنترل شنوائى در دوزهاى بالا. توصيه‌ها: ـ تزريق وريدى داروى رقيق نشده را مي‌توان از راه لوله Y يا شير سه‌راه انجام گيرد که در هر دقيقه ۲۰mg يا کمتر از دارو تزريق مي‌شود. ـ در صورتي‌که دارو به‌عنوان ديورتيک مصرف مي‌شود، بهتر است براى جلوگيرى از ايجاد اختلال در خواب، هنگام صبح داده شود. ـ در صورت کاهش پتاسيم به کمتر از سه، درمان جايگزينى انجام شود. ـ در صورت ايجاد تهوع، دارو با غذا داده شود، هر چند جذب آن اندکى کاهش مي‌يابد. ارزيابى باليني: بهبود ادم پاها، ساق پا، و نواحى ساکروم به‌طور روزانه در موارد نارسائى احتقانى قلب. بهبود فشار وريد مرکزى هر ۸ ساعت. علائم آلکالوز متابوليک: خواب‌آلودگي، بي‌قراري. علائم هيپوکالمي: کاهش فشارخون وضعيتي، بي‌حالي، خستگي، تاکي‌کاردي، کرامپ ساق پا، ضعف. راش‌ها و افزايش درجه حرارت هر روز. گيجى به‌خصوص در زمان پيري، در صورت لزوم جانب احتياط را رعايت کنيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ افزايش دريافت مايعات به ۳ـ۲ ليتر در روز مگر آنکه ممنوع باشد که از حالت دراز کشيده به نشسته به آرامى تغيير وضعيت بدهد. ـ واکنش‌هاى نامطلوب: کرامپ عضلاني، ضعف، تهوع، سرگيجه. ـ براى کاهش علائم گوارشى با غذا يا شير مصرف شود. ـ براى جلوگيرى از شب‌ادرارى در اوايل روز داده شود. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: اختلال در: GTT درمان مصرف بيش از حد دارو: در مصرف خوراکى لاواژ، کنترل الکتروليت‌ها، تجويز دکستروز در سالين، کنترل هيدراتاسيون، وضعيت قلبى ـ عروقى و کليوي.