سترپتوکیناس - STREPTOKINASE

	نام فارسى		سترپتوکيناس
	نام انگليسى		STREPTOKINASE
	نام تجارى دارو		Kabikinase, Streptase
	گروه دارويى		آنزيم ترومبوليتيک
	گروه شيميايى دارو		استرپتوکوک بتاهموليتيک فيلتره‌شده (خالص شده)
	مكانيسم اثر		با فعال کردن تبديل پلاسمينوژن به پلاسمين (فيبرينوليزين) پلاسما را قادر مي‌سازد که لخته‌ها (فيبرين)، فيبرينوژن، فاکتورهاى VII, V را بشکند؛ براى بازکردن راه‌هاى وريدى بسته به‌کار مي‌رود.
	موارد مصرف		ترومبوز وريدهاى عمقي، آمبولى ريوي، ترمبوز شرياني، انسداد کانسرهاى شريانى وريدي، حل‌کردن ترومبوز شريان کرونرى بعد از سکته قلبي، سکته قلبى بين ديواره‌اى حاد.
	ميزان مصرف		حل‌کردن ترومبوز شريان کرونري: بالغين: U1.500.000 در مدت ۶۰ دقيقه از طريق داخل وريدي؛ يا از راه داخل کرونرى ابتدا ۲۰۰۰۰ واحد و سپس ۲۰۰۰IU/min به‌مدت يک‌ساعت انفوزيون وريدى مي‌کنيم. انسداد کانولاى شريانى وريدي: بالغين: انفوزيون وريدى ۲۵۰۰۰۰IU در ۲ ميلي‌ليتر محلول داخل هر شاخته مسدود از کانولا در مدت ۵/۰ ساعت، کانولا را براى مدت دو ساعت بسته و محتويات آن را آسپيره کرده و محلول NaCl با فشار آرام براى ارتباط مجدد به داخل آن وارد مي‌کنيم. ترمبوز وريدى / آمبولى ريوى و شرياني: بالغين: انفوزيون وريدى ۲۵۰۰۰۰IU در مدت نيم‌ساعت ۱۰۰۰۰۰IU به‌مدت ۷۲ـ۴۸ ساعت. سکته قلبى بين جدارى حاد: بالغين: انفوزيون وريدى IU 1,500,000 رقيق شده در يک حجم ۴۵ml که طى يک‌ساعت داده مي‌شود. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، خونريزى فعال، جراحى داخل نخاعي، نئوپلاسم دستگاه عصبى مرکزي، کوليت / انتريت اولسراتيو، افزايش فشارخون شديد، بيمارى کليوي، کاهش خاصيت انعقادي، COPD، آندوکارديت باکتريال تحت حاد، بيمارى دريچه‌اى روماتيسمي، آمبولى / ترومبوز / خونريزى مغزي، روش‌هاى تشخيص داخل شريانى يا جراحى (۱۰ روز)، جراحى بزرگ اخير.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: خوني: کاهش هماتوکريت، خونريزى خودبه‌خودي. پوستي: راش، کهير، فلبيت در محل انفوزيون وريدي، خارش، گرگرفتگي، سردرد. دستگاه عصبى مرکزي: سردرد، تب. گوارشي: تهوع. تنفسي: تغيير تعداد تنفس، تنفس کوتاه، برونکواسپاسم. عضلانى اسکلتي: درد قسمت پائين پشت. قلبى عروقي: افزايش فشارخون، ديس‌ريتمي. چشم، گوش، حلق و بيني: ادم دور چشم. سيستميک: خونريزى گوارشي، ادرارى تناسلي، داخل جمجمه‌اي، خلف صفاقي، خونريزى سطحي، آنافيلاکسي. احتياطات: در آمبولى شريانى از سمت چپ قلب، حاملگى (در گروه C قرار دارد) بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: دفع: توسط سيستم رتيکولوآندوتليال و اثر آنتي‌بادي‌ها. نيمه عمر ۲۳ دقيقه. تداخلات داروئي: مصرف همزمان داروهاى ضدانعقادى خوراکى باعث تشديد خطر خونريزى مي‌شود، آمينوکاپروئيک اسيد باعث مهار اثر آن مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ علائم حياتي، فشارخون، تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، علائم عصبي، اندازه‌گيرى دما حداقل هر ۴ ساعت، افزايش دماى بيش از ۱۰۴ درجه فارنهايت نشانگر خونريزى داخلى است. ريتم قلبى متعاقب تجويز داخل شريان کرونر. ـ خونريزى خلف صفاقي، درد پشت، ضعف پاها، کاهش تعداد نبض. توصيه‌ها: ـ بعد از تشخيص ترومبوز سريعاً از دارو استفاده کنيد. براى ترومبوزهائى که يک هفته از تشخيص آنها گذشته، از دارو استفاده نکنيد. ـ اگر خونريزى رخ داد از کرايوپرسپينانت يا پلاسماى تازه منجمد استفاده کنيد. ـ در شروع درمان ممکن است نياز به افزايش مقدار مصرف افزايش يافته اوليه (LOADING DOSE) پيدا شود. ـ بعد از اينکه سطح فيبرينوژن از ۱۰۰mg/dl بيشتر شد از هپارين استفاده کنيد. انفوزيون هپارين به‌منظور افزايش زمان PTT به ۵/۱ الى ۲ برابر زمان کنترل براى ۷ـ۳ روز انجام مي‌گيرد. ـ پس از رقيق کردن دارو با ۵ml نرمال سالين يا دکستروز واتر از آن استفاده شد؛ محلول را تکان ندهيد، رقيق کردن بعدى تا حجم کلى ۴۵ml است. مي‌توان محلول با رقت ۵۰۰ml در ۴۵ml افزاينده حجم به‌دست آورد. در مرحله بعدى ۷۵۰۰۰۰IU را در ۵۰ml نرمال‌سالين يا دکستروز واتر رقيق مي‌کنند براى رقت بيشتر مي‌توان ۵۰۰۰۰۰/۱ IU دوز را با ۱۰۰ml يا بيشتر رقيق نمود. ـ در حدود ۱۰ درصد از بيمارانى که تيتر آنتي‌بادى ضد استرپتوکوکى بالائى دارند نياز به افزايش مقدار مصرف حمله‌اى دارو دارند. ـ براى درمان وريدى از صافي‌هاى ۴۵/۰ mμg با ۲۲/۰ استفاده کنيد. روش تهيه / تجويز: ـ در تمام مدت دوره درمان بيمار بايد در بستر استراحت کند. ـ بايد از سوزن‌زدن، وريدى يا شرياني، تزريق و گرفتن درجه حرارت مقعدى اجتناب کرد. ـ تب بيمار را با استامينوفن يا آسپرين درمان کنيد. ـ براى کنترل کردن محل‌هاى کوچک خونريزى آنها را به‌مدت ۳۰ ثانيه فشار دهيد اگر موفق به هموستاز نشديد پزشک را خبر کنيد، از پانسمان فشارى استفاده کنيد. ارزيابى باليني: آلرژي، تب، راش، خارش، لرز، واکنش خفيف ممکن است با استفاده از آنتي‌هيستامين‌ها درمان شود. خونريزى کردن در ساعت اول درمان: هماچوري، استفراغ خوني، خونريزى از غشاهاى مخاطي، خون‌دماغ شدن و اکيموز را ارزيابى کنيد. قبل از شروع درمان تست‌هاى خونى شامل: هماتوکريت، تعداد پلاکت، PTT, PT, TT, APTT را کنترل کنيد. PT يا APTT بايد کمتر از دوبرابر زمان کنترل قبل از شروع درمان باشند. TT و PT را هر ۴ـ۳ ساعت در طى درمان اندازه‌گيرى کنيد. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: افزايش: PT-TT,APTT.