دیزوپیرامید - DISOPYRAMIDE

	نام فارسى		ديزوپيراميد
	نام انگليسى		DISOPYRAMIDE
	نام تجارى دارو		DSP, Napamide, Norpace, Rythmodan, Rythmodan - LA
	گروه دارويى		ضدآريتمى (دستۀ IA)
	گروه شيميايى دارو		غيرنيترات
	مكانيسم اثر		باعث افزايش مدت پتانسيل عمل و دورۀ تحريك‌ناپذيرى مؤثر مي‌شود؛ باعث كاهش اختلاف دورۀ تحريك‌ناپذيرى بين ميوكارد طبيعى و انفاركتوس مي‌شود.
	موارد مصرف		انقباضات زودرس بطني، تاكيكاردى بطني؛ موارد تثبيت‌نشده مانند برگشت فيبريلاسيون دهليزي، فلوتر دهليزى و تاكيكاردى پاروكسيسمال دهليزى (PAT).
	ميزان مصرف		بالغين: خوراكى 100 تا 200mg هر 6 ساعت؛ در اختلال عملكرد كليه يا وزن كم‌تر از 50kg مقدار 100mg هر 6 ساعت، كپسول‌هاى پيوسته‌رهش 200mg هر 12 ساعت. بچه‌هاى 18-12 سال: خوراكى 6 تا 15mg/kg/day در دوزهاى منقسم و هر 6 ساعت داده مي‌شود. بچه‌هاى 12-4 سال: خوراكى 10 تا 15mg/kg/day در دوزهاى منقسم و هر 6 ساعت داده مي‌شود. بچه‌هاى 4-1 سال: خوراكى 10 تا 20mg/kg/day در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت داده مي‌شود. بچه‌هاى زير يكسال: خوراكى 10 تا 30mg/kg/day در دوزهاى منقسم هر 6 ساعت داده مي‌شود. موارد منع مصرف: در حساسيت مفرط، بلوك درجه 2 و 3، شوك كارديوژنيك، نارسائى احتقانى قلب (جبران‌نشده)، سندرم سينوس مريض (SSS)، طولاني‌شدن QT، هيپوكالمي.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: ادرارى تناسلي: احتباس، تأخير در شروع ادرار، ناتوانى جنسي، تكرر ادرار، احساس دفع فورى ادرار. دستگاه عصبى مركزي: سردرد، گيجي، جنون، خستگي، افسردگي، كرختي، (urgency) اضطراب، بي‌خوابي. گوارشي: خشكى دهان، يبوست، تهوع، بي‌اشتهائي، نفخ، اسهال، استفراغ. قلبى عروقي: افت فشار خون، براديکاردي، آنژين، انقباضات زودرس بطني، تاکيکاردي، افزايش قطعات QT, QRS, ايست قلبي: ادم، افزايش وزن، بلوک AV، نارسائى احتقانى قلب، سنکوپ، درد قفسه صدري. متابوليک: هيپوگليسمي. پوستي: راش، خارش، کهير. عضلانى اسکلتي: ضعف، درد در انتهاها. چشم، گوش، حلق و بيني: تارى ديد، خشکى بيني، گلو، چشم‌ها، گلوکوم با زاويه باريک. خوني: ترومبوسيتوپني، آگرانولوسيتوزيس، کم‌خونى (نادر)، کاهش هموگلوبين و هماتوکريت. احتياطات: حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شيردهي، ديابت شيرين، بيمارى کليوي، بچه‌ها، بيمارى کبدي، مياستنى گراويس، گلوکوم با زاويه باريک، کارديوميوپاتي، سندرم WPW ناهنجاري‌هاى هدايتى بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: کامل (۸۰ـ۶۰ درصد دارو به گردش خون عمومى مي‌رسد). شروع اثر: ۵/۳ـ۵/۰ ساعت. اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. مدت اثر: ۵/۸ـ۵/۱ ساعت. انتشار: از جفت رد مي‌شود. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى و به ميزان اندک صفراوى (نيمه عمر ۱۰ـ۴ ساعت)؛ دارو در دياليز خونى از پلاسما حذف مي‌شود. تداخلات داروئي: TCA، فنوتيازين‌ها و آنتي‌هيستامين‌ها باعث تشديد عوارض آنتي‌کولينرژيک دارو مي‌شوند؛ باعث تشديد هيپوپروترومبينمى ناشى از وارفارين مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ نبض آپيکال را به مدت يک دقيقه اندازه‌گيرى کنيد، اگر زير ۶۰ بود. بار ديگر در يک‌ساعت بعدى اين کار را انجام دهيد اگر مجدداً زير ۶۰ بود، پزشک را مطلع کنيد. ـ الکتروکارديوگرام، افزايش QT، و پهن شدن QRS را بررسى کنيد و در صورت بروز اين حالات دارو را قطع کنيد. ـ سطح خونى دارو در زمان درمان (سطح درمانى آن: ۸ـ۲ mg/mL است). ـ توزين روزانه، هرگونه افزايش سريع در وزن را گزارش کنيد. ـ از نظر از دست دادن آب يا کاهش حجم، نسبت I&O، الکتروليت‌هاى (سديم، پتاسيم، کلر). ـ مطالعات عملکرد کليوى و کبدى (AST, ALT, بيليروبين، BUN، کراتينين) در زمان درمان. ـ ديابتي‌ها از نظر علائم کاهش قند خون. ـ پيوسته فشار خون براى پى بردن به افت فشارخون و افزايش فشار خون. توصيه‌ها: ـ براى خشکى دهان از آدامس‌هاى بدون شکر و مزمزه‌کردن مکرر آب استفاده کنيد. ـ با مونيتور کردن ECG، به‌تدريج دوز دارو را کاهش دهيد. ارزيابى باليني: افزايش در QRS, QT، در صورت بروز اين موارد مصرف دارو قطع مي‌شود. از نظر هيپوتانسيون واجهشى دوز دارو را کاهش دهيد. يبوست؛ ممکن است به افزايش حجم غذا، آب، شل‌کننده‌هاى مدفوع يا مسهل نياز پيدا شود. تعداد ضربان، تعداد، ريتم و صفحات مشخصه تنفس. تأخير در شروع ادرار، تکرر يا تغييرات در نسبت I&O مريض را از نظر ادم به‌طور روزانه و از نظر مسموميت بررسى کنيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ که داروى تجويز شده را به درستى مصرف کند. ـ از مصرف الکل به‌خاطر ايجاد هيپوتانسيون خوددارى شود؛ از مصرف داروهاى بدون نسخه (OTC) خوددارى شود، چرا که ممکن است تداخلات داروئى شديدى ايجاد شود. ـ در شروع درمان و براى جلوگيرى از غش‌کردن به آرامى تغيير وضعيت بدهيد. ـ برروى تحمل مريض برروى اين رژيم تأکيد کنيد و به مريض گفته شود که دارو درمان قطعى نمي‌دهد. ـ که در صورت بروز گيجى و تاري‌ديد از فعاليت‌هاى مخاطره‌آميز امتناع کنند. درمان مصرف بيش از حد دارو: دادن اکسيژن، تنفس مصنوعي، انجام گرفتن ECG، تجويز دوپامين براى تضعيف جريان خون در گردش، تجويز ديازپام يا تيوپنتال براى تشنج. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: افزايش: آنزيم‌هاى کبدي، ليپيد، BUN، کراتينين. کاهش: هموگلوبين، هماتوکريت، قندخون.