تیوگوانین - THIOGUANINE

	نام فارسى		تيوگوانين
	نام انگليسى		THIOGUANINE
	نام تجارى دارو		Lanvis
	گروه دارويى		آنتي‌نئوپلاستيک، آنتي‌متابوليت
	گروه شيميايى دارو		آنالوگ پورين.
	مكانيسم اثر		اين دارو در سنتز مصرف نوکلئوتيدهاى پورين تداخل مي‌کند و با اثر بر فاز S چرخه سلولى باعث مهار سنتز DNA و RNA مي‌شود.
	موارد مصرف		لوسمى حاد، لوسمى گرانولوسيتيک مزمن، لمفوم، ميلوم متعدد، تومورهاى جامد.
	ميزان مصرف		بالغين و کودکان: خوراکى ۲mg/kg/day سپس بعد از ۴ هفته در صورت عدم کاهش شديد لکوسيت‌ها و پلاکت‌ها مقدار دارو را به ۳mg/kg/day به آهستگى افزايش مي‌دهيم. موارد منع مصرف: مقاومت قبلى به دارو، لکوپنى (کمتر از ۲۵۰۰/mm۳)، ترومبوسيتوپنى (کمتر از ۱۰۰۰۰۰/mm۳)، آنمي، حاملگى (در گروه D) قرار دارد.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: خوني: ترومبوسيتوپني، لکوپني، ساپرس مغز استخوان، کم‌خوني. گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، اسهال، التهاب حفره دهان، مسموميت کبدي، گاستريت، زردي. ادرارى تناسلي: نارسائى کليوي، هيپراوريسمي، اوليگوري. پوستي: راش، درماتيت، خشکى پوست. احتياطات: در بيمارى کبدى بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: متغير و ناقص. اوج اثر: ۸ ساعت. انتشار: از جفت رد مي‌شود. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۱ ساعت). ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ شمارش گلبول‌هاى خون و درصد آنها و شمارش پلاکت را به‌طور هفتگى انجام دهيد اگر تعداد گلبول‌هاى سفيد خون کمتر از ۳۵۰۰/mm۳ يا تعداد پلاکت‌ها کمتر از ۱۰۰۰۰۰/mm۳ رسيد از مصرف دارو خوددارى کنيد و پزشک را از نتايج آگاه کنيد و مصرف دارو بايستى قطع شود. ـ مطالعات عملکرد کليوي، BUN، اسيد اوريک سرم، کليرانس کراتينين ادرار و الکتروليت‌ها را قبل از مصرف دارو و در طى درمان بررسى کنيد. ـ نسبت I&O را اندازه‌گيرى کرده و پائين افتادن برون‌ده ادرارى به کمتر از ۳۰ml/h را گزارش دهيد. ـ دماى بدن را هر ۴ ساعت کنترل کنيد، تب ممکن است بيانگر شروع عفونت باشد. ـ تست‌هاى عملکرد کبدى که شامل: بيلي‌روبين، آلکالن فسفاتاز، ALT, AST هستند را قبل و در طى درمان کنترل کنيد. ـ زمان سيلان و زمان انعقاد را در طى درمان ارزيابى کنيد. توصيه‌ها: ـ قبل از مصرف دارو، آنتي‌اسيد مصرف کنيد و دارو را بعد از شام و قبل از خوابيدن به بيمار داده شود. ـ ۶۰ـ۳۰ دقيقه قبل از دادن دارو، براى جلوگيرى از استفراغ، به بيمار داروى ضداستفراغ بدهيد. ـ براى سطوح بالاى اسيداوريک از آلوپورينول يا بي‌کربنات سديم استفاده کنيد و ادرار را قليائى نمائيد. ـ از آنتي‌بيوتيک براى پيشگيرى از عفونت بهره ببريد. ـ براى تسکين درد از ضددردهاى سيستميک يا موضعى استفاده کنيد. ـ براى کم‌خونى از ترانسفوزيون خون، کمک گيريد. روش تهيه / تجويز: ـ از روش‌هاى بهداشتى طبى استفاده کنيد اگر سطوح WBC پائين باشند بيمار را ايزوله کنيد. ـ به بيمار غذاهائى مايعى چون نوشابه‌هاى کربن‌دار و ژله بدهيد. نان سوخارى و کلوچه خشک هنگامي‌که بيمار تهوع و استفراغ نداشته باشد مي‌تواند به غذاى بيمار افزوده گردد. ـ براى جلوگيرى از رسوب اورات و تشکيل سنگ بايد مايع دريافتى بيمار را به دو الى سه ليتر در روز افزايش داد مگر اينکه موارد منع مصرف مايع، وجود داشته باشد. ـ بيمار بايد غذاهاى حاوى پورين کم‌مصرف کند، گوشت اعضائى مثل (قلوه و جگر) را مصرف نکند و از حبوبات خشک و نخود استفاده کند و ادرار را قليائى نگه‌دارد. ـ بيمار بايد دهان خود را سه الى چهاربار در روز با آب و سودا بشويد. دندان‌ها را دو الى سه بار در روز با مسواک نرم مسواک کند و از نخ دندانى ابريشمى استفاده کند. ـ غذاهاى مغذى با آهن و ويتامين تکميلى براى بيمار تجويز شود. ـ دارو را در محفظه‌هاى دربسته و محکم و در جاى خنک نگهدارى کنيد. ارزيابى باليني: خونريزي: هماچوري، انجام تست گاياک، کبودي، پتشي، مخاط‌ها و منافذ هر ۸ ساعت. ميل غذائي، فهرست غذاهاى دلخواه و غيردلخواه. مسموميت کبدي: زردشدن پوست، اسکلرا، ادرار تيره، مدفوع گل‌رسي، خارش، درد شکم، تب، اسهال. حفره دهان را هر ۸ ساعت از نظر وجود خشکي، زخم، لکه‌هاى سفيد، درد حفره دهان، خونريزى و ديسفاژى بررسى کنيد. نشانه‌هاى که بيانگر واکنش آلرژيک شديد هستند مثل راش، کهير، خارش، و گرگرفتگى را مورد دقت قرار دهيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ لزوم نياز به قرنطينه حفاظتى را براى بيمار توضيح دهيد. ـ مشکلات و عوارض جانبى چون قيرى شدن مدفوع، لرز، تب، گلودرد، خونريزي، کبودي، سرفه، کوتاهى نفس کشيدن و ادرار تيره يا خونى را به پرستار يا پزشک گزارش کنيد. ـ از مصرف غذاهائى که داراى اسيد سيتريک هستند يا غذاهاى داغ و خام خوددارى کنيد. ـ نشانه‌هاى استوماتيت مثل: خونريزي، نقاط سفيد، زخم در دهان را گزارش کنيد. به بيمار گفته شود که از وسايل جلوگيرى از حاملگى استفاده نمايد. ـ بيمار بايد هر روز ۱۲ـ۱۰ ليوان مايع بنوشد. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: افزايش: اسيد اوريک (خون ـ ادرار)