بیوپرنورفین - BUPRENORPHINE HCL

	نام فارسى		بيوپرنورفين
	نام انگليسى		BUPRENORPHINE HCL
	نام تجارى دارو		Buprenex
	گروه دارويى		ضد درد مخدر (آگونسيت - آنتاگونيست)
	گروه شيميايى دارو		اپيوئيد، مشتق تبائين
	مكانيسم اثر		با اثر بر گيرنده‌هاى اپيوئيد باعث مهار انتقال ايمپالس‌هاى درد در سطح طناب نخاعى مي‌گردد. اين دارو داراى فعاليت‌ آگونيستى تقريباً 30 برابر مورفين و فعاليت آنتاگونيستى 3-1 برابر نالوكسان است.
	موارد مصرف		درد متوسط تا شديد، درد ناشى از سنگ‌هاى حالب و انفاركتوس ميوكارد، درد عصب سه‌قلو.
	ميزان مصرف		بالغين: عضلاني/ وريدى 0/3 تا 0/6mg هر 6 ساعت برحسب نياز، در سالمندان دوز دارو كاسته مي‌شود (0/15mg وريدى يا عضلانى هر 6 ساعت). كودكان: 2 تا 6mcg/kg از راه وريدى يا عضلاني. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، اعتياد (ناركوتيك).
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: دستگاه عصبى مركزي: خواب‌آلودگي، گيجي، سردرگمي، سردرد، آرام‌بخشي، سرخوشي. گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، يبوست، كرامپ. ادرارى تناسلي: افزايش دفع ادراري، ديزوري. پوستي: راش، كهير، كوفتگي، گُرگرفتگي، خارش، تعريق. چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، تارى ديد، ميوز، دوبيني. احتياطات: در افراد معتاد، حاملگى (گروه C)، شيردهي، افزايش فشار داخل جمجمه، انفارکتوس حاد ميوکارد، بيمارى شديد قلبي، دپرسيون تنفسى و در بيماري‌هاى کبدى و کليوى با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: شروع اثر: تزريق وريدى سريع، تزريق عضلانى ۱۵ دقيقه. اوج اثر: عضلانى يک ساعت، وريدى سريع. مدت اثر: حداکثر ۶ ساعت. متابوليسم: کبدي. دفع: ۷۰% از مدفوع و ۳۰% از ادرار (نيمه عمر ۲/۲ ساعت). تداخلات داروئي: بنزوديازپين‌ها، الکل و ديگر مواد مخدر باعث تشديد تضعيف CNS مي‌شوند. مصرف همزمان ديازپام ممکن است باعث کلاپس قلبى عروقى يا تنفسى شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ نسبت I&O: بررسى و کنترل کاهش دفع ادرارى که مي‌تواند نشانگر احتباس ادرارى باشد. توصيه‌ها: ـ فرم وريدى به‌تدريج و در طى ۳ـ۲ دقيقه داده مي‌شود. ـ در صورت بروز تهوع و استفراغ به‌ەمراه داروى ضداستفراغ داده شود. ـ در صورت بازگشت درد، فواصل دوز دارو را براساس پاسخ مريض تنظيم کنيد. روش تهيه/ تجويز: ـ تحرک و حرکت مريض توسط يک همراه انجام شود. ـ استفاده از اقدامات حفاظتي: نرده حفاظ. ارزيابى باليني: تغييرات دستگاه عصبى مرکزي، گيجي، خواب‌آلودگي، توهم، سرخوشي، عدم هوشياري، واکنش مردمک. واکنش‌هاى آلرژيک: راش، کهير. اختلال عمل تنفسي: دپرسيون تنفسي، ويژگي، تعداد و ريتم تنفسى و در صورتي‌که تعداد تنفس به کم‌تر از ۱۲ دقيقه رسيد پزشک را مطلع کنيد. نياز به داروهاى ضد درد، وابستگى بدني. پاسخ درماني: کاهش درد، از بين رفتن حالت خاص بيمار. آموزش به بيمار و خانواده: ـ هرگونه علامت ناشى از تغييرات دستگاه عصبى مرکزى و واکنش‌هاى آلرژيک را گزارش کند. ـ در صورت استفاده طولاتي‌مدت از دارو، وابستگى بدنى ايجاد مي‌شود. درمان مصرف بيش از حد دارو: دادن نارکان (Narcan) وريدى با دوز ۸/۰ـ۲/۰ mg ، دادن اکسيژن، مايعات وريدي، و تنگ‌کننده‌هاى عروقي.