انسولین تزریقی (انسولین انسانی معمولی) - INSULIN INJECTION (Human Regular Insulin)

	نام فارسى		انسولين تزريقى (انسولين انسانى معمولي)
	نام انگليسى		INSULIN INJECTION (Human Regular Insulin)
	نام تجارى دارو		Humulin R . Novolin R. Regular Insulin . Velosulin . Velosulin Human
	گروه دارويى		ضد ديابت قندى
	گروه شيميايى دارو		انسولین با منشاء خارجی بدون تغيیر.
	مكانيسم اثر		کاهش قند خون به‌طور غیرمستقیم افزایش پیرووات، لاکتات، کاهش فسفات، پتاسیم
	موارد مصرف		کتواسیدوز، دیابت شیرین تیپ (IDUM) I، تیپ (NIDOM) II، هیپرکلمی
	ميزان مصرف		بالغین: دوز زیرجلدی براساس قند خون و ادرار هر فرد تعيین شده و به‌طور معمول 26-7 واحد است که می‌تواند در صورت لزوم 10-2 واحد در روز افزایش یابد. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط
	توضيحات دارو		عوارض جانبی: دستگاه عصبی مرکزی: سردرد، بی‌حالی، ترمور، ضعف، خستگی، تعریق، هذیان. قلبی عروقی: تاکیکاردی، طپش قلب. چشم، گوش، حلق و بینی: تاری دید، خشکی دهان. گوارشی: تهوع، گرسنگی. متابولیک: هیپوگلیسمی. پوستی: گرگرفتگی، راش، کهیر، گرمی، پسودودیستروفی، ليپوهيپرتروفي. سيستميک: آنافيلاکسي. احتياطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد) با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب: از محل تزريق سريع جذب مي‌شود. متابوليسم: کبدى و اندکى در کليه‌ها. نيمه عمر بيولوژيک: تا ۱۳ ساعت. تداخلات داروئي: MAOI، استروئيدهاى آنابوليک، گوانيتيدين، ساليسيلات‌ها و الکل باعث تشديد اثر هيپوگليسميک مي‌شوند، اپي‌نفرين و کورتيکواستروئيدها باعث مهار اثر هيپوگليسميک مي‌شوند، فورسمايد و مدرهاى تيازيدى باعث افزايش سطح گلوکز مي‌شوند، بتابلاکرها باعث تخفيف علائم هيپوگليسمى در بيماران ديابتى مي‌شوند. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ قند خون ناشتا و ۲ ساعت بعد از غذا (سطح طبيعى در حالت ناشتا ۱۰۰ـ۶۰ mg/dl و دو ساعت بعدازظهر ۱۳۰ـ۷۰ mg/dl). ـ کتون‌هاى ادرار در زمان بيماري؛ نياز به انسولين ممکن است در مواقع استرس و بيمارى افزايش يابد. توصيه‌ها: ـ انسولين رگولار (يانوترال) نبايد با انسولين modificd اشتباه شود. ـ براى جلوگيرى از کاهش جذب، واکنش موضعى و ليپوديستروفى حاصل از تزريق انسولين سرد، قبل از تزريق با چرخاندن آمپول در دست‌ها، آن را تا دماى اطاق گرم کنيد. ـ در صورت ايجاد تحمل نسبت به دارو دوز دارو را افزايش دهيد. ـ در صورت آلرژى نسبت به نوع گاوى يا خوکى از انسولين انسانى استفاده شود. ـ انسولين رگولار گاوى يا خوکى با فرم‌هاى متوسط الاثر مخلوط کرد ولى انسولين انسانى را نبايد با هر انسولينى رقيق کرد. ـ در دماى اطاق کمتر از ۱ ماه نگهدارى شود، دور از گرما و نور خورشيد نگهدارى شود، از انجماد دارو بپرهيزيد و در صورتي‌که تغيير رنگ داده است از آن استفاده نکنيد. ـ تغيير محل‌هاى تزريق: شکم، قسمت فوقانى پشت، ران‌ها، قسمت فوقانى بازو، سرين؛ محل‌هاى تزريق را يادداشت کنيد. ـ تغيير نوع انسولين مانند تغيير نام تجارتي، قدرت انسولين (U-100,U-40)، نوع انسولين (رگولار، لنته، PZI)، گونه (گاوي، خوکي، انساني)، يا ترتيب مخلوط کردن انسولين‌ها بايد بااحتياط صورت بگيرد. ـ سرنگ‌هاى با سرپوش قرمزرنگ را براى U-40 و سرپوش نارنجى رنگ را براى U-100 به‌کار بريد. ـ بهتر است بين دو محل تزريق ۵/۲ سانتي‌متر فاصله باشد و حتي‌الامکان تنها بعد از ۸ـ۶ هفته در همان محل تزريق کنيد. ـ انسولين رگولار وريدى را مي‌توان به‌صورت مستقيم و با سرعت 50U/min تزريق کرد. از انفوزيون انسولين رگولار که باعث چسبيدن انسولين به تيوب مي‌شود اجتناب کنيد. ـ بهتر است انسولين رگولار ۳۰ـ۱۵ دقيقه قبل از غذا تزريق شود. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش پلي‌اوري، پرنوشي، پرخوري، بهتر شدن وضعيت حسي، برطرف شدن سرگيجه، پايدار شدن حالت راه رفتن. واکنش هيپوگليسمى که ممکن است در زمان حداکثر اثر ايجاد شود. هيپوگليسمى صبحگاهي: ناشى از ۱. افزايش نياز به انسولين. ۲. فنومن Dawn (هيپرگليسمى ناشى از افزايش ترشح هورمون رشد در شب. ۳. پديده Somogyi هيپوگليسمى عصرگاهى و هيپرگليسمى صبحگاهى ناشى از واکنش هورمون‌هاى تنظيم‌کننده گلوکز خون. دو مورد اول با افزايش دوزاژ انسولين شبانه و مورد سوم با کاهش دوز انسولين شبانه برطرف مي‌شود. آموزش به بيمار و خانواده: ـ با ايجاد تارى ديد، عدسي‌هاى چشمى را تا ثابت شدن وضعيت ديد در طى ۱ تا ۲ ماه عوض نکنيد. ـ تجهيزات تزريق انسولين همواره در دسترس باشند. ـ دارو، درمان ديابت نبوده و فقط علائم را کنترل مي‌کند. ـ بيمار پلاک شناسائى ديابت را با خود حمل کند. ـ واکنش هيپوگليسمي: سردرد، ترمور، خستگي، ضعف به بيمار گفته شود. ـ دستورات تعيين دوز، راه مصرف و مخلوط کردن دارو، هرگونه محدوديت غذائى و فرآيند بيمارى گفته شود. ـ علائم کتواسيدوز: تهوع، تشنگي، پرادراري، خشکى دهان، کاهش فشارخون، خشکى و برافروختگى پوست، تنفس با بوى استن، خواب‌آلودگى و تنفس کوسمال گوشزد شود. ـ يک برنامه براى جيره غذائى و ورزش تعيين شده به‌طورى که همه وعده‌هاى غذائى مشخص شده رعايت شود و برنامه ورزشى تغيير نکند. ـ آزمايش گلوکز ادرار؛ بايد مطمئن شد که بيمار مي‌تواند سطح گلوکز و استن را تعيين کند. ـ بيمار حامله از معرف‌هاى گلوکز اکسيداز استفاده کند. ـ از داروهاى OTC مگر با نظر پزشک اجتناب شود. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: افزايش: VMA کاهش: پتاسيم، کلسيم. ايجاد اختلال: در آزمايشات عملکرد کبدى و تيروئيدي. درمان مصرف بيش از حد دارو: گلوکز %۵۰ـ%۱۰ به‌طور خوراکى يا اگر بيمار در حالت کوما است، به‌طور تزريقى يا mg1 گلوکاگون.