ماه بر سر مهر

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی		چه شد که شیوه‌ی بیگانگی رها کردی
به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود		چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی
منم که جورو جفا دیدم و وفا کردم		توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی
بیا که با همه نامهربانیت ای ماه		خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی
بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس		نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
منت به یک نگه آهوانه می‌بخشم		هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی
اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود		بیا که کار جهان بر مراد ما کردی
هزار درد فرستادیم به جان لیکن		چو آمدی همه آن دردها دوا کردی
کلید گنج غزلهای شهریار توئی		بیا که پادشه ملک دل گدا کردی