من و ما

مهتاب و سرشکی به‌هم آمیخته بودیم		خوش رویهم آن شب من و مه ریخته بودیم
دور از لب شیرین تو چون شمع سیه روز		خوش آتش و آبی به هم آمیخته بودیم
با گریه‌ی خونین من و خنده‌ی مهتاب		آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم
از چشم تو سرمست و به بالای توهمدست		صد فتنه ز هر گوشه برانگیخته بودیم
زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش		ما رشته‌ی مهر از همه بگسیخته بودیم