جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

ترانه‌ی جاودان


ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم    این نیست مزد رنج من و باغبانیم
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای    ای گل چرا به خاک سیه می‌نشانیم
دریاب دست من که به پیری رسی جوان    آخر به پیش پای توگم شد جوانیم
گرنیستم خزانه‌ی خزف هم نیم حبیب    باری مده ز دست به این رایگانیم
تا گوشوار ناز گران کرد گوش تو    لب وا نشد به شکوه ز بی‌همزبانیم
با صد هزار زخم زبان زنده‌ام هنوز    گردون گمان نداشت به این سخت جانیم
یاری ز طبع خواستم اشکم چکید و گفت    یاری ز من بجوی که با این روانیم
ای گل بیا و از چمن طبع شهریار    بشنو ترانه‌ی غزل جاودانیم


همچنین مشاهده کنید