جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا
اثیر اومانی
اَثيرالدّين عبداله اَومانى از گويندگان معروف ايران در نيمهٔ اول قرن هفتم هجرى است. وى از قريهٔ اَومان همدان بود. از سال ولادت او اطلاعى در دست نيست ولى معاصر و مصاحب با کمالالدّين اسمعيل اصفهانى و رفيع لنبانى بود. در دانشهاى فلسفه و نجوم و طب و رياضى و ادب فارسى و عربى تبحر و استادى داشت و شايد همين امر سبب شده است تا بعضى تذکرهنويسنان به غلط او را در علم شاگرد خواجه نصيرالدّين طوسى بشمارند. دولتشاه شعرهاى عربى بسيار بدو نسبت داده است. از ممدوحان وى اتابک ازبکبن اتابک محمد جهان پهلوان آخرين پادشاه از اتابکان آذربايجان (م ۶۲۲ هـ) و سليمانشاه ايوائى را مىتوان نام برد. سال وفات او را ۶۶۵ و ۶۵۶ نوشتهاند. اثير در شعر متمايل به سبک انورى است و با آنکه قدرت بيان و فصاحت گفتار انورى در او نيست، اما چون سادگى بر طبع او چيره است شعرهايش سهلتر و سليستر و شيرينتر بهنظر مىآيد. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
از شعرهاى او است: | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
همچنین مشاهده کنید