قدما رباعى و دوبيتى را تحت نام 'ترانه' يکى دانستهاند. گفته مىشود که وزن رباعى بر وزن 'لاحول و لا قوّة الّا باللّه' است. برخى رودکى را خالق رباعى مىدانند؛ اما دکتر ناقل خانلرى معتقد است که اين نوع شعر از مدتها پيش در ايران رايج بوده و اختراع نشده؛ بلکه از تودهٔ مردم فارسى زبان اقتباس گرديده است.
رباعى هم پسند خاطر شاعران بزرگ و هم مقبول ذوق هنرآفرين موسيقيدانان و هم محبوب شاعران گمنام ادب عامه بوده است.
در برخى از مراسم برخاسته از باور عامّه، رباعى خوانده مىشود. مراسم رباعىخوانى در برخى مناطق ايران، نشان از نفوذ اين جنس شعر از ترانههاى عامه در ميان تودهٔ مردم است.