عزيزا، رخنه در سندان کند عشق
|
مرس در گردن شيران کند عشق
|
گدا و پادشا و مير و درويش
|
همه با خاک و خون، يکسان کند عشق
|
|
دلا تا من و سر دارم دم ته
|
ندارم عالمى، جز عالم ته
|
جهان بشِى و دل بِشِى و جان شى
|
نشى نَشى ز دل، شوق غم ته
|
|
ز ديلم گر صبورى کم نبودى
|
به چشمم، چشمهٔ زمزم نبودى
|
ندارم غمخورى، کز غم فکارم
|
گرم غمخواره بودی، غم نبودی
|
|
دلا جز شوق تو بازم، نبازم
|
بهجز وا تو کسى سازم، نسازم
|
تو بىناز و نياز هر دو کَونم
|
بهجز وصلت ز حق خوازم، نخوازم
|
|
درآ از گرد گردون وارهانم
|
دمى از خاک و از خون وارهانم
|
چهام؟ پيچيدهاى پورفريدون
|
ازين پورفريدون، وارهانم
|
|
هر آن کو، لعل يارش، هالو آمِه
|
دمادم بر تنش جانى نوآمِه
|
بهسر شد ظلمت پورفريدون
|
که در بالين خورش نيمهشو آمِه
|
|
اگر چون موم، صد صورت پذيرم
|
به هر صورت بدل نقش تو گيرم
|
تو تا بخت منى، هرگز نخوابم
|
تو تا عمر منى، هرگز نميرم
|
|
بگو پورفريدون، يارت آمد
|
درختِ سبزِ گوهر بارت آمد
|
بده انگشترت را مژدگانى
|
رفيق غمخور و غمخوارت آمد
|
|
برادر با رفيق بد مکن خو
|
به حاجت پيش نامردان، مکن رو
|
حقيقت گو يدى، پورفريدون
|
گل پس ماندهٔ کس را مکن بو (۱)
|
|
عزيزا، مردى از نامرد، نائى
|
فغان و ناله از بىدرد، نائى
|
حقيقت بشنو از پورفريدون
|
که شعله از تنور سرد نائى
|
|
بوره، کز ديده جيحونى بسازيم
|
بوره، ليلى و مجنونى بسازيم
|
(فريدون) عزيز از دست مو رفت
|
بوره از نو، فريدونى بسازيم
|
|
صفاهونم، صفاهونم چه جائى
|
که هر يارى گرفتم، بىوفائى
|
شوم يکسر برونم تا به شيراز
|
که در هر منزلم صد آشنائى
|
|
عاشق اون بى که دائم در بلائى
|
ايوبآسا به کرمون مبتلا بى
|
حسنآسا بنوشه کاسه زهر
|
حسينآسا شهيد کربلائى (۲)
|