عفونت‌های اربیت

سلوليت اربيتال

سلوليت اربيتال، شايعترين علت پروپتوز در کودکان، سلوليت اربيت مى‌باشد. سن شايع آن کودکى است. منشاء عفونت، پوست يا سينوس‌هاى پارانازال مى‌باشد (اکثراً سينوزيت اتموئيد). ميکروب‌هاى مسئول، معمولاً همان ميکروب‌هاى شايع در سينوزيت مى‌باشند (هموفيلوس آنفلوآنزا، پنوموکوک، استافيلوکوک و ساير استرپتوکوک‌ها). تشخيص آن براساس علائم مشکل نيست. شايع‌ترين تظاهر بيماري، سلوليت پره سپتال است. تمايز سلوليت پره‌سپتال از اربيتال مهم است. ادم، اريتم، پرخوني، درد و لکوسيتوز در هر دو مشترک است ولى کموزيس، پروپتوز، محدوديت حرکات چشم و کاهش ديد نشانهٔ سلوليت اربيتال است. از عوارض سلوليت اربيتال، گرفتارى سينوس کاورنو (گرفتارى دوطرفه اعصاب کرانيال II تا VI، ادم شديد و تب سپتيک)، آبسهٔ مغزى و مننژيت است. رابدوميوسارکوم، تومور کاذب و افتالموپاتى گريوز از تشخيص‌هاى افتراقى آن مى‌باشد. علت مرگ ترومبوز سينوس کاورنو مى‌باشد. درمان سلوليت اربيتال شامل است بر:

۱. نمونه‌گيرى از داخل بيني، ملتحمه و خون جهت کشت.

۲. شروع آنتى‌بيوتيک تجربى وريدى بدون اتلاف وقت (پوشش استافيلوکوک‌ها، هموفيلوس آنفلوآنزا و بى‌هوازى‌ها) و سپس تجويز آنتى‌بيوتيک براساس جواب کشت (آنتى‌بيوتيک‌هاى مؤثر بر ميکروب‌هاى گرم منفى و مثبت در مواردى که بعد از ضربه يا گاز گرفتگى حيوانات رخ داده باشد).

۳. کمپرس گرم.

۴. قطره ضدٌ احتقان بينى.

۵. درناژ جراحى سلوليت و گاه سينوس‌هاى پارانازال در موارد مقاوم به آنتى‌بيوتيک (مشاوره گوش و حلق و بيني). لازم به ذکر است CT اسکن و MRI در تمايز سلوليت اربيتال از پره‌سپتال، تشخيص محل آبسه يا جسم خارجى و محل مناسب درناژ کمک‌کننده است.

موکورمايکوز

موکورمايکوز، اين قارچ به تهاجم به عروق و نکروز ايسکميک گرايش دارد. معمولاً شروع عفونت اربيت از سينوس‌هاى پارانازل است. غالباً بدون علائم سلوليت اربيتال، نکروز عناصر بينى و کاسه چشم رخ مى‌دهد. معمولاً فردى است ديابتى يا با ضعف ايمنى که دچار بدحالي، درد و پروپتوز شده و در معاينه نکروز مخاط بينى مشاهده مى‌شود که مى‌توان در نمونه گرفته شده از اين نواحى ميسليوم‌هاى قارچ را ديد. بدون درمان، مننژيت، آبسه مغزى و مرگ رخ مى‌دهد. درمان (با عود شايع) شامل است بر: ۱. اصلاح بيمارى زمينه؛ ۲. دبريدمان؛ ۳. آمفوتريسين وريدى.