در روش، کراتوتومى شعاعى برشهاى شعاعى که در برگيرنده ۹۰% ضخامت قرنيه است، از ناحيه شفاف اپتيکى (معمولاً سه ميلىمترى مرکز قرنيه) بهطرف ليمبوس (اما به ليمبوس نمىرسد) ايجاد مىکنند. اين عمل موجب کاهش نزديک بينى مىشود و براى اصلاح درجات پائين نزديک بينى (۲-۴- ديوپتر) مؤثرتر است. عوارض آن عبارتند از: تصحيح نامناسب عيب انکسارى (حتى دور بينى پيشرونده)، نوسان در بينائى در طول روز، تأخير در ترميم برشهاى قرنيه و عفونت قرنيه (که تا ۲ سال بعد از عمل ممکن است روى دهد). اندوفتالميت، کاتاراکت تروماتيک و از بين رفتن سلولهاى اندوتليال نادر بوده ولى گزارش شدهاند.
ليزرها
رايجترين ليزر براى اصلاح عيوب انکسارى ليزر excimer است. کراتکتومى فوتور فراکتيو ليزرى (Laser Photofractive Keratectomy) (PRK) براى اصلاح نزديک بيني، دوربينى و آستيگماتيسم بهکار مىرود. کدورت قسمت قدامى استروما، آستيگماتيسم نامنظم و بازگشت عيب انکساري، پس از PRK مشاهده شده است.
در روش (LASIK (Laser ln Situ Keratomileusis از يک ميکروکراتوم براى بريدن يک صفحهٔ لاملار از قرنيه استفاده مىشود تا بتوان با ليزر excimer استروماى زيرين را تغيير شکل داد. در اين روش نسبت به روش PRK بيمار راحتى بيشترى بلافاصله پس از عمل دارد و بهترين ديد ممکن در فاصلهٔ کمترى ايجاد مىشود. از جمله عوارض آن آستيگماتيسم نامنظم مىباشد. در مورد انتخاب بين PRK و ASIK اختلاف نظر وجود دارد. بهطور کلى PRK براى درجات پائينتر (۶ ديوپتر يا کمتر) و ASIK براى درجات بالاتر ميوپى استفاده مىشود.