کراتیت اپی‌تلیال

کراتيت کلاميديائى

تمامى انواع کنژونکتيويت‌هاى کلاميديائى با ضايعات قرنيه‌اى توأم هستند؛ ولى تنها تراخم و لنفوگرانولو و نروم ممکن است موجب کورى شوند. ضايعات قرنيه‌اى تراخم به ترتيب ظهور عبارتند از: ۱. ميکرواروزيون‌هاى اپى‌تليوم؛ ۲. ميکروپانوس؛ ۳. کدورت‌هاى گرد ساب اپى‌تليال که به پوستول‌هاى تراخم موسوم هستند؛ ۴. فوليکول‌هاى ليمبوس و اسکار آنها که به فرورفتگى‌هاى هربرت موسوم هستند؛ ۵. پانوس بزرگ ۶. اسکار وسيع ساب اپى‌تليال.

کراتيک اپى‌تليال ناشى از دارو

اين حالت در بيمارانى که از بعضى داروهاى ضدويروسى (نظير يدوکسوريدين وترى فلوريدين) و آنتى‌بيوتيکى (نظير نئومايسين، جنتامايسين و توبرامايسين) استفاده مى‌کنند، ديده مى‌شود. معمولاً نيمهٔ تحتانى قرنيه و شيار بين پلکى گرفتار مى‌شود و ممکن است موجب اسکار دائمى شوند.

کراتوکنژونکتيويت سيکا (سندروم شوگرن)

در بيمارى کراتوکنژونکتيويت سيکا ترشح غدد اشکى اصلى و فرعى کاهش مى‌يابد. نشانهٔ اصلى بيمارى فيلامان‌هاى اپى‌تليال در قسمت تحتانى قرنيه مى‌باشد.

کراتيت آدنوويروسى

معمولاً تمامى انواع کنژونکتيويت‌هاى آدنوويروسى توأم با کراتيت هستند. اين نوع کراتيت اغلب از نوع ظريف اپى‌تليال مى‌باشد.

ساير کراتيت‌هاى ويروسى

کراتيت ظريف اپى‌تليال ممکن است در عفونت‌هاى ويروسى نظير سرخک (که در آن به‌طور عمده قسمت مرکزى قرنيه درگير مى‌شود) سرخجه، اوريون، منونوکلئوز عفوني، کنژونکتيويت حاد هموراژيک و زگيل لبهٔ پلک مشاهده شود. اغلب همراه با ندول‌هاى مولوسکوم کنتاژيوزوم لبهٔ پلک، کراتيت اپى‌تليال فوقانى و پانوس مشاهده مى‌شود.