چو ضحاک شد بر جهان شهریار

چو ضحاک شد بر جهان شهریار		برو سالیان انجمن شد هزار
سراسر زمانه بدو گشت باز		برآمد برین روزگار دراز
نهان گشت کردار فرزانگان		پراگنده شد کام دیوانگان
هنر خوار شد جادویی ارجمند		نهان راستی آشکارا گزند
شده بر بدی دست دیوان دراز		به نیکی نرفتی سخن جز به راز
دو پاکیزه از خانه‌ی جمشید		برون آوریدند لرزان چو بید
که جمشید را هر دو دختر بدند		سر بانوان را چو افسر بدند
ز پوشیده‌رویان یکی شهرناز		دگر پاکدامن به نام ارنواز
به ایوان ضحاک بردندشان		بران اژدهافشن سپردندشان
بپروردشان از ره جادویی		بیاموختشان کژی و بدخویی
ندانست جز کژی آموختن		جز از کشتن و غارت و سوختن