دل به زلفت سپر دم رفتم

دل به زلفت سپر دم رفتم		ور به زنجیر کردم و رفتم
چون غمت جمله قسمت من شد		غم تو جمله خوردم و رفتم
گر ترا بود زحمتی از من		زحمت خویش بردم ورفتم
تاترا دیدم و ندادم جان		والله از زیستن پشیمانم
بتم ناگه آمد به پیش و ز دستم		فرو ریخت همه گل که برچیده بودم
بدیدم رخش را و دیوانه گشتم		من این روز را پیش ازین دیده بودم
بخندید بر حال من خلق عالم		که داند که من بر که خندیده بودم ؟
غمش بود و من گم شدم دردل خود		که همراه غولی به ویرانه بودم